Ikonografia – dziedzina badań historii sztuki, której zadaniem jest opis i interpretacja elementów treściowych i symbolicznych w dziełach sztuki. Termin użyty w piśmiennictwie greckim jako eikonographia ma oznaczenie przedstawienia obrazowego. W literaturze o sztuce występowała sporadycznie dopiero od drugiej połowy XVII wieku. Ikonografia oznaczała wówczas głównie opatrzony biograficznymi wyjaśnieniami zbiór portretów wybitnych osób ze starożytności oraz współczesności. Jednocześnie, od początku XVI wieku, łaciński termin icones określał wyobrażenia scen z życia Jezusa i świętych. "I w jednej, i w drugiej dziedzinie badań nastąpiła przerwa, gdy zainteresowania uczonych, wraz z tendencjami aktualnych poczynań artystycznych, zwróciły się z jednej strony ku precyzyjnym studiom formy, z drugiej ku historii idej. "Anegdota" stała się negatywnym określeniem i poświęcenie jej uwagi naukowej byłoby niechybnie uznane za reakcyjny konserwatyzm lub poczytane za niekompetentną aberację zarówno przez analityków formy, jak i badaczy historii myśli..." - frag.