Historia seksualności to dzieło z ostatniej fazy twórczości Michela Foucaulta. Na książkę składają się trzy prace opublikowane w latach 1976–1984: Wola wiedzy, Użytek z przyjemności oraz Troska o siebie. Pierwsza część kontynuuje charakterystyczną dla Foucaulta analizę biowładzy: francuski filozof bada tu sposób, w jaki religia, nauka, polityka i ekonomia uczyniły z seksualności narzędzie kontroli. Dwa kolejne tytuły przynoszą istotną zmianę w myśli autora Słów i rzeczy. Zwracając się ku starożytnej etyce, a także filozofii zen i kulturze japońskiej, Foucault tworzy koncepcję estetyki egzystencji. Zachęca do uczynienia z naszego życia dzieła sztuki i dowodzi, że nowoczesność wciąż pozostaje niedokończonym projektem. Podobnie zresztą, jak nieukończona Historia seksualności, ukazująca nam inne oblicze Foucaulta: myśliciela, który do końca życia nie pozwolił zamknąć się w gotowych formułach – nawet tych, które on sam wypracował. W XX wieku zaczęto jawnie mówić o seksie, przy czym za tę transgresję tabu wywodzącego się z epoki wiktoriańskiej odpowiada choćby psychoanaliza, odsłaniająca prawdę o człowieku jako podmiocie seksualności. Foucault analizuje źródła historyczne i warunki, w których ta prawda funkcjonuje, m.in. instytucje i praktyki, które tworzą prawdę o seksie. Nie dostrzega tutaj żadnej represji, widzi natomiast dyskursy, które przykładowo w medycynie i sądownictwie mówiły o seksie i jego aspektach, takich jakich seksualność dzieci, perwersje seksualne, społeczny status prokreacji itp. Efektem praktyk dyskursywnych było postrzeganie seksu jako zagrożenia i źródła patologii. W ten sposób władza dosięgnęła ciała – seksualność, seks domagają się odgórnego nadzoru i opieki np. psychiatry czy pedagoga, co prowadzi do kontroli tej sfery zachowań ludzkich. Foucault zastrzega jednak, że władza działa nie tylko negatywnie zakazując, cenzurując oraz wytyczając granice legalności, ma też swój pozytywny wkład. Według jego koncepcji bowiem władza za pomocą sumy lokalnych stosunków jest twórcza w tej dziedzinie. Foucault dostrzega w tej formie zainteresowanie seksualnością efekt uboczny – władzę nad życiem, tzw. biowładzę, poprzez: kontrolowanie ciał jednostek za pomocą kultu kultury i potencji zarządzanie liczebnością populacji ludzkiej, za pomocą projektów demograficznych i polityki prozdrowotnej. Według niego człowiek nowoczesny jest zwierzęciem w polityce.