Żołnierz Polski – czasopismo przeznaczone dla żołnierzy Wojska Polskiego. Pismo zostało założone 28 marca 1919, jako tygodnik, następnie dwutygodnik, a od 1935, jako dekadówka. 9 lutego 1921 zostało połączone z pismem „Wiarus”, „Rycerz Polski” i „Łazik”. Od lutego 1941 do grudnia 1944 było wydawane w Warszawie, w konspiracji, jako miesięcznik. W tym czasie wydano ogółem czterdzieści dwa numery, w nakładzie do 12 tys. egzemplarzy. Wydawane było przez Wydział Redakcji Fachowych Pism Wojskowych Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej. Redaktorem naczelnym czasopisma był ppłk Mieczysław Biernacki. Reaktywowane 24 sierpnia 1945, jako tygodnik ilustrowany Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego oraz Zarządu Głównego Ligi Przyjaciół Żołnierza, a później Ligi Obrony Kraju. Redaktorzy naczelni: Juliusz Kaden-Bandrowski (1918–1919) Artur Oppman (od 27 II 1921) Stanisław Falkiewicz (1927) Mieczysław Biernacki (1942–1944) Stanisław Ryszard Dobrowolski (1958–1959)