Wściekłość i wrzask (ang. The Sound and the Fury) – powieść Williama Faulknera wydana w 1929 roku. Autor stosuje różne style narracji, między innymi strumień świadomości. Książka zajęła 34 miejsce na liście 100 książek XX wieku według „Le Monde”. Drugi tom cyklu Wina i odkupienie. Akcja powieści toczy się w fikcyjnym hrabstwie Yoknapatawpha w stanie Missisipi. Historia skupia się na rodzinie Compson - byłych arystokratach, którzy zmagają się z problemem rozpadu ich rodziny i pogorszeniem reputacji. Powieść składa się z 4 części. Pierwsza, 7 kwietnia, 1928, jest napisana z perspektywy Benjamina "Benjy" Compsona, 33-letniego mężczyzny z psychicznym upośledzeniem. Druga część, 2 czerwca, 1910, skupia się na Quentinie Compson, starszym bracie Benjy'ego, a wydarzenia kończą się jego samobójstwem. Część trzecia, 6 kwietnia, 1928, napisana jest z punktu widzenia Jasona, cynicznego młodszego brata Quentina. W czwartej i ostatniej części, której wydarzenia rozgrywają się się dzień po pierwszej, 8 kwietnia, 1928, Faulkner pisze z punktu widzenia osoby trzeciej. Ta część skupia się głównie na Dilsey. William Cuthbert Faulkner (ur. 25 września 1897 w New Albany w stanie Missisipi, zm. 6 lipca 1962 w Oxford) – amerykański powieściopisarz, autor opowiadań i poeta. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1949. Życie Faulknera związane było z amerykańskim Południem, a bogata twórczość pisarza była literacką rekonstrukcją jego dziejów od czasów wojny secesyjnej po współczesność. Twórczość Faulknera uchodzi za stawiającą czytelnikowi wysokie wymagania. Jest on uznawany za jednego z najważniejszych amerykańskich pisarzy. Utwory Amerykanina, o sporej głębi emocjonalnej i często dotyczące konfliktów psychologicznych, cechują się długimi zdaniami i wyszukanym tokiem narracji – w przeciwieństwie do dzieł długoletniego rywala Faulknera, Ernesta Hemingwaya, znanego z oszczędnego w wyrazie, wręcz minimalistycznego stylu. Niektórzy uznają Faulknera za jedynego prawdziwego amerykańskiego reprezentanta prozy modernistycznej lat 30., stawiając go w jednym szeregu z Jamesem Joyce'em, Virginią Woolf i Marcelem Proustem. Faulkner w swoich utworach stosował technikę znaną pod nazwą strumienia świadomości, liczne retrospekcje, a także wykorzystywał kilku narratorów jednocześnie. Akcja wielu jego utworów rozgrywa się w fikcyjnym hrabstwie Yoknapatawpha.