Podstawowe problemy fenomenologii to jedno z najważniejszych dzieł Martina Heideggera (1889-1976), najwybitniejszego bodaj współczesnego niemieckiego filozofa. Było zamierzone jako kontynuacja jego głównego dzieła Bycie i czas, opublikowanego w 1927 roku. Podstawowe problemy... pochodzą z tego samego okresu i stanowią też w pewnym sensie powtórzenie tamtej tematyki w przystępniejszej formie wykładu wygłoszonego w semestrze letnim w Marburgu. Jest to lektura niezbędna dla czytelnika zgłębiającego zwarte, czasem wprost lakoniczne wywody Bycia i czasu. Heidegger kontynuuje tu budowę ontologii fundamentalnej jako podstawy wszelkiego badania filozoficznego, a w szczególności badań prowadzonych przez tradycyjną fenomenologię. Uderzająca jest naukowa orientacja autora, oczywiście nie w sensie którejś z nauk szczegółowych. Nieustannie podkreśla on, co wypowiada już sam tytuł wykładu, problemowy charakter filozofii i potrzebę rygorystycznego badania. Nie ma tu nic z tego, co dekadę później znajdą u Heideggera francuscy egzystencjaliści z ich specyficznym pojmowaniem egzystencji jako dziedziny absurdu i heroicznej wolności. Jego metafizyka (ontologia) jest na wskroś naukowa, nawet jeśli pod koniec życia będzie mówił o ratunku u (jakiegoś) Boga. Podstawowe problemy... to jedna z kanonicznych książek dających świadectwo prawdziwej historii współczesnej myśli.