Co wspólnego mają ze sobą zwój chińskiego malarstwa i zdjęcie wykonane przez paparazziego, albo paleolityczny pięściak i video art.? W tej opowieści o sztuce Julian Bell ukazuje procesy, jakim podlega artystyczna doskonałość człowieka na przestrzeni tysiącleci. Ludzie na całym świecie zawsze przejawiali potrzebę tworzenia sztuki, począwszy od pierwszych impulsów wiodących człowieka do budowania form z surowych materiałów aż po współczesne instalacje powstające w przestrzeni galerii. Style i okresy przychodziły i odchodziły, ale wciąż na nowo można odkryć intrygujące związki między pozornie niemającymi ze sobą nic wspólnego z tradycjami. Bell, który sam jest malarzem, przedstawia wiele przykładów – znanych i mniej znanych - za pomocą których dowodzi, ze sztuka jest wytworem naszego wspólnego doświadczenia: ujawnia kondycję ludzką i najbardziej fundamentalne zainteresowania kulturowe. Unikając szlaku wytyczonego przez wcześniejsze historie sztuki. Bell wybrał perspektywę globalną i przedstawił wiele nieoczekiwanych zestawień, które będą dla czytelnika zarazem wyzwaniem i źródłem nieoczekiwanych odkryć: brązowe posągi z południa Indii, romańskie rzeźby, barokowe sklepienia i perskie manuskrypty omawiane są równolegle, jako niezwykle świadectwa uniwersalnego, twórczego instynktu człowieka. Bell, erudyta wyposażony w wiedzę czynnego artysty i obdarzony umiejętnością barwnego opisu, scala rozmaite wątki w żywo napisaną, klarowną opowieść będąca frapującym rozwinięciem tradycyjnie ujmowanej formy historii sztuki.