Czym jest patriotyzm? Czy możemy ożywić poczucie narodowej wspólnoty – i czym? Jak tych, którzy z urodzenia są Polakami przekonać, aby stali się nimi także z wyboru? W ciągu ostatnich piętnastu lat, odkąd ogłoszony został koniec nie tylko polskiej walki o niepodległość, ale koniec Historii w ogóle, zrobiono wiele, by takich pytań nie stawiać nawet. I ośmieszyć tych, którzy je przypominali jednak. Teraz te pytania wracają i trudno się od nich uchylić. One właśnie są treścią książki, na którą złożyły się teksty z lat 1989–2005, publikowane m.in. na łamach „Arcanów”, „Rzeczpospolitej”, „Arki”, „Ethosu”, „Powściągliwości i Pracy”, „Wprost”, „Życia”. Przypominają wielkie tradycje naszego patriotyzmu: staropolskiego, romantycznego, powstańczo-niepodległościowego, aż po wizje prymasa Stefana Wyszyńskiego i Jana Pawła II. Zarazem wchodzą w polemikę z tymi, którzy patriotyzm polski w ostatnich latach odrzucili, próbując go zastąpić wiarą w Europę, społeczeństwo obywatelskie, w koniec Historii.