Problematyka domniemań prawnych jest przedmiotem bardzo bogatej literatury zarówno w języku polskim, jak i w językach obcych. W literaturze polskiej domniemania były wielokrotnie charakteryzowane w różnych aspektach. Przedmiotem zainteresowania było pojęcie domniemania prawnego, struktura domniemań prawnych, klasyfikacja domniemań prawych, odróżnianie domniemań od innych konstrukcji, a także funkcja materialnoprawna i procesowa domniemań prawnych. Uwagi sformułowane w niniejszym opracowaniu dotyczyć będą konsekwencji (oraz trudności z nimi związanych) pewnego sposobu ujmowania domniemań prawnych, zgodnie z którym domniemania charakteryzowane są jako źródła dyrektyw uzasadniania twierdzeń faktycznych w procesie stosowania prawa . Konsekwencje owe ujawniają się w pełni na tle problematyki fikcyjności ustaleń faktycznych, natomiast przezwyciężenie wynikających z nich trudności możliwe wydaje się przy odwołaniu do pojęcia czynności konwencjonalnej. Domniemanie – w języku prawniczym dyrektywa nakazująca przyjęcie, że jest prawdziwym określone twierdzenie, o ile prawdziwym jest inne twierdzenie. Celem domniemań jest ułatwienie w ustalaniu stanu faktycznego. Podobne są w tym do fikcji prawnych, z tym, że te ostatnie są kontrfaktyczne. Domniemania jedynie ułatwiają dowód, natomiast fikcje nakazują przyjęcie zaistnienia pewnego faktu prawnego, który w rzeczywistości nie miał miejsca. Spis treści: Zarys teorii domniemań prawnych Ogólne uwagi o domniemaniach prawnych w prawie polskim Podstawowe zagadnienia domniemań prawnych na tle kodeksu postępowania cywilnego Wartość poznawcza domniemań prawnych Charakter działania domniemań prawnych w procesie cywilnym ...