Tom 1 - 691 s. Tom 2 - 456 s. Bezpieczeństwo zarówno w wymiarze krajowym jak i międzynarodowym stało obszarem zainteresowań instytucji państwowych oraz organizacji i struktur międzynarodowych. Jest również przedmiotem zintensyfikowanych badań naukowych, konferencji i sympozjów. Co jest najistotniejszym wynikiem tej refleksji to coraz bogatszy dorobek myślowy w postaci publikacji naukowych. Bezpieczeństwo stało się też istotną ofertą edukacyjną na poziomie wyższym. Aktualnie na około 60 uczelniach kształcą się studenci na kierunkach: bezpieczeństwo wewnętrzne, bezpieczeństwo narodowe i inżynieria bezpieczeństwa. Na tych uczelniach powstają struktury organizacyjne (wydziały, katedry, zakłady), w których instytucjonalnie "polem wiedzy" jest problematyka bezpieczeństwa. W związku z tym w pełni uzasadnione było utworzenie nowej dyscypliny naukowej - nauki o bezpieczeństwie. Przedmiotem poznania nauki o bezpieczeństwie powinna być działalność państwa, instytucji międzynarodowych oraz ogól zjawisk i stosunków związanych zapewnieniem bezpieczeństwa w skali krajowej i globalnej. Można dodać, iż zajmować się też powinna analizą zjawisk i procesów społecznych mających wpływ na poziom bezpieczeństwa i ich uwarunkowaniami i konsekwencjami. W zakresie tej dyscypliny powinny pozostawać następujące problemy badawcze: - teoria bezpieczeństwa, - historia bezpieczeństwa, - bezpieczeństwo globalne, - bezpieczeństwo narodowe, - bezpieczeństwo publiczne, - bezpieczeństwo społeczne, - bezpieczeństwo ekonomiczne, - polityka bezpieczeństwa, - identyfikacja i ocena zagrożeń w skali globalnej, krajowej i lokalnej, - identyfikacja i zarządzanie sytuacjami kryzysowymi, - projektowanie i ocena systemów bezpieczeństwa, - terroryzm międzynarodowy, - metodologia badań nad bezpieczeństwem. Aktualnie systematyka nauki polskiej określona jest w uchwale Centralnej Komisji do spraw stopni i tytułów naukowych z dnia 24 października 2005 r. w sprawie określenia dziedzin nauki i dziedzin sztuki oraz dyscyplin naukowych i artystycznych (MP z 2005 r. nr 79, poz. 1120 ze zmianą w MP z 2008 r. nr 97, poz. 843). Pozostaje kwestia, jak budować schematy klasyfikacyjne dyscyplin i pól badawczych, aby oddać naturę współczesnej nauki w coraz większym stopniu składającej się z interdyscyplin, multidyscyplin i transdyscyplin? Dyscyplina naukowa według L. Krzyżanowskiego (w znaczeniu instytucjonalnym), to usystematyzowany ze względu na przedmiot i cele procesu poznania oraz społeczne znaczenie jego rezultatów zbiór ukształtowanych i wyodrębnionych części zasobu wiedzy o rzeczywistości. Nauka obejmuje całokształt zakresów wiedzy jakie wyznaczają granice danej dyscypliny naukowej. Dyscyplina naukowa to doniosła społecznie, ukształtowana i wyodrębniona ze względu na przedmiot i cel badań lub kształcenia część nauki w znaczeniu instytucjonalnym uznana za podstawową jednostkę jej klasyfikacji. Nowa dyscyplina "nauka o bezpieczeństwie" ma właśnie charakter interdyscyplinarny dlatego też jej usytuowanie w ramach dziedziny nauki - nauki wojskowe nie byłoby właściwe, gdyż ta dziedzina nie posiada ugruntowanego dorobku, a prowadzone badania są jedynie na kilku resortowych uczelniach wojskowych. Bardziej uzasadnione byłoby umieszczenie jej w obszarze nauk społecznych z kilku względów. Po pierwsze, postrzeganie problematyki bezpieczeństwa w kategoriach militarnych było charakterystyczne dla autorytatywnych systemów politycznych, po drugie współczesne zagadnienia związane z bezpieczeństwem wewnętrznym przede wszystkim posiadają charakter cywilny, i wreszcie interdyscyplinarny charakter nowej dyscypliny naukowej wymaga postrzegania (badania) poprzez pryzmat uwarunkowań politycznych, społecznych, religijnych i ekonomicznych. Podobnie należy ocenić negatywnie próbę połączenie problematyki bezpieczeństwa z zagadnieniem obronności w jednej dyscyplinie naukowej. Stanowi to kolejny wariant "zmilitaryzowania" bezpieczeństwa wewnętrznego. Ponadto wyodrębnienie pola badań dotyczących obronności jest dość archaiczne i w zasadzie nie odpowiada standardom prawa europejskiego i krajowego. W strategii bezpieczeństwa narodowego RP z 2007 r. zagadnienia obronności mieszczące w sferze bezpieczeństwa militarnego państwa. Z kolei w koncepcjach europejskiego bezpieczeństwa wewnętrznego mieści się ona w obszarze spraw wewnętrznych.