Jesteśmy świadkami dyskusji nad metodami osiągnięcia celu, a przewagę w niej, co najmniej optyczną, osiągają zwolennicy ochrony byków najmłodszych. W większości artykułów w prasie łowieckiej, za wyjątkiem dziennika "Łowiecki", znajduje się przesłanie, aby byki w I klasie chronić i dać im szansę dorosnąć, a szczególnie dotyczy to szpicaków. Często pisze się wręcz o bezsensie odstrzału szpicaków. Kształtuje to niewątpliwie poglądy myśliwych skłaniając ich do takiego właśnie oszczędzania młodzieży. Nawet obecne zasady selekcji, w których pierwsza klasa to jelenie od pierwszej do czwartej głowy nie skłania do odstrzału szpicaków. A przypomnę, że kiedyś szpicaki miały oddzielną klasę, aby móc w niej dedykować odstrzał. Za to obecnie mamy nawet zakaz przerzucania odstrzału byków z wyższej klasy do niższej. Tymczasem fachowa literatura łowiecka prezentuje całkowicie odmienny pogląd. W książce „Jeleń” wyd. Warszawa 1970 r. Stanisława Dzięgielewskiego czytamy: „Kładzenie nacisku na odstrzał osobników starszych a oszczędzanie młodych, doprowadza do tego, że w łowisku z czasem braknie byków dojrzałych.” Już na pierwszy rzut oka widać, że proponowany przez autora odstrzał prowadzący do postarzenia populacji nie ma związku z obowiązującymi obecnie zasadami selekcji. Odstrzał w I klasie wieku to głównie szpicaki. W II klasie wieku byki są oszczędzane, aby mogły przejść do III. Autor poszedł dalej i w celu uzyskania większej liczby starych byków w populacji proponuje większy odstrzał cieląt co zmniejsza procentowy odstrzał wśród byków. W III klasie wieku do odstrzału przeznaczone są tu byki w 12-tym porożu i starsze, a więc wtedy gdy zgodnie z literaturą nakładają najmocniejsze poroża. Ryszard Adamus