Krzeszowska Droga Krzyżowa, opisana na polecenie Bernarda Rosy, z pieśniami Angelusa Silesiusa (Anioła Ślązaka), melodiami Georga Josepha i rysunkami Michaela Willmanna, wydana w Kłodzku w 1682 roku, teraz na język polski przełożona. Pośród licznych europejskich modlitewników i przewodników, dialogów misteryjnych i historii apokryficznych, związanych z obrzędami Wielkiego Tygodnia, Krzeszowska Księga Pasyjna wyróżnia się bogactwem środków, kunsztem i artyzmem wykonania. Zachowała się w unikatowym egzemplarzu, będącym własnością Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu, i od niedawna budzi zainteresowanie badaczy polskich i niemieckich jako świadectwo religijności barokowej, jedyne dzieło tego rodzaju, które we współpracy wybitnych artystów łączy różne dziedziny sztuki i zarówno swoim charakterem jak rangą wykracza poza obszar Śląska, na którym powstało. Kiedy opat konwentu cystersów w Krzeszowie Bernard Rosa (1624–1696) ustanawiał Drogę Krzyżową i pracował nad przygotowaniem odpowiedniego modlitewnika, częstym jego gościem był Johannes Scheffler (1624–1677), Anioł Ślązak, który swojemu gospodarzowi zawdzięczał wsparcie moralne i zachętę do pisania. Było więc naturalne, że zainspirował go do ułożenia pieśni towarzyszących stacjom Drogi Krzyżowej i że mimo słabnącego zdrowia Scheffler podjął się tego zadania. Nie było w otoczeniu nikogo innego, kto mógłby stworzyć pieśni o tak bogatej duchowości i tak wprawnym kształcie artystycznym. Granica między odtworzeniem – na podstawie ewangelii, apokryfów i objawień – trzydziestu dwóch stacji Drogi Krzyżowej a jej mistycznym ponowieniem zostaje w tej księdze zatarta, wyobrażenie przechodzi w rzeczywistość doznania i przeżycia. Publikacja ukazała się przy wsparciu Miasta Wrocławia.