Podręcznik Lindsaya i Normana powstawał w czasie (początek lat siedemdziesiątych), kiedy psychologia poznawcza zaczyna się umacniać w badaniach i teoriach psychologicznych. Jest to okres tworzenia modeli i teorii reprezentacji świata w umyśle ludzkim, modeli o charakterze strukturalistycznym, obrazujących złożoną, zwykle hierarchiczną organizację tego, co określano jako pamięć semantyczną i epizodyczną, a co stanowiło właśnie ową reprezentację świata w pamięci trwałej. Lindsay i Norman przedstawiają własny model struktury pamięci, nie analizując bliżej innych modeli ani nie wnikając w reprezentacji świata, jak też nad kodami tej reprezentacji: obrazowym i abstrakcyjnym (analogowym i analitycznym) versus tylko abstrakcyjnym. W ostatnim okresie to strukturalistyczne podejście w psychologii poznawczej bywa zastępowane podejściem bardziej procesualnym, funkcjonalnym, akcentującym dynamiczny, proceduralny charakter reprezentacji świata w umyśle, rolę procesów decydujących o ciągłej jej transformacji, o przechodzeniu od jednego stanu pamięci, myśli itp. do innego.