Wielu ludzi w Kościele tęskni za przebudzeniem, inni boją się nawet myśli o nim. Słyszałem kiedyś jak pewien teolog zapytał: „Po co nam przebudzenia? Zawsze się przecież kończą!” W czasie duchowych przebudzeń wiele tysięcy ludzi dochodzi do zbawczego poznania Jezusa Chrystusa i staje się dziedzicami Bożego Królestwa. Zostają wyratowani z ciemności i przeniesieni do światłości. Ci, którzy zmierzali do piekła, znajdują nowe życie w Jezusie, mogą już tutaj cieszyć się społecznością z Bogiem i wiecznie radować się jego niebiańską chwałą. Już ten tylko fakt sprawia, że warto doświadczyć przebudzenia. Każde przebudzenie jest darem Bożym i fakt, że Bóg je zsyła świadczy o tym, iż każde z nich jest częścią jego planów. Niniejsza książka dokonuje przeglądu ważnych okresów błogosławieństwa i owoców, które te czasy zrodziły. Jest to bardzo stymulująca lektura, wzmagająca pragnienie oglądania takiego wylania Ducha Bożego w naszych czasach. Jest to książka na czasie, bowiem wielu wierzy, że Pan przygotowuje przebudzenie w Wielkiej Brytanii i może to być największy ruch ewangelizacyjny, jaki oglądało nasze stulecie. Colin Whittaker nie posuwa się w swych twierdzeniach zbyt daleko, ale wyraźnie daje się zauważyć jego entuzjazm związany z tym tematem. Chociaż większa część książki to przegląd minionych błogosławieństw, Colin stara się ukazać pewne zasady, które wydają się być wspólne dla większości lub nawet wszystkich przebudzeń. Pierwsza z nich to centralne miejsce modlitwy. Przebudzenia zaczynają się jako odpowiedź Boga na wołanie Jego ludu, modlącego się nie tylko o ludzi zgubionych, ale także przyznającego się do potrzeby własnego ożywienia duchowego. Colin słusznie dokonuje rozróżnienia między ożywieniem Bożego ludu, a następującym po nim przebudzeniu narodu albo ludzi w danej okolicy. Gdy chrześcijanie są duchowo ożywieni, stają się solą ziemi i światłością świata, miastem położonym na górze, które nie może się ukryć.