Marcin Borzymowski herbu Łada – polski poeta epoki baroku. Autor poematu o tematyce marynistycznej Morska nawigacyja do Lubeka, będącego opisem podróży, którą autor odbył w 1651 do niemieckiego portu w Lubece. Morska nawigacyja do Lubeka, wydana w Lublinie w 1662 r., jest jedynym znanym dziełem Borzymowskiego. Wrażenia z podróży z Gdańska do Lubeki, którą poeta odbył drogą morską w 1651 r., posłużyły za tworzywo poematu. W siedmiu wierszowanych, opatrzonych marginaliami rozdziałach, poprzedzonych argumentami prozą, autor przedstawił autentyczne doznania wiążące się z żeglugą oraz relację z bitwy pod Beresteczkiem i opowieść o ścięciu Karola I, pobyt na wyspie w Stokhopie i w Roztoku (Rostocku), a w ostatniej części - dzieje Arnolfa i Praksedy. Tekst ów rzadko zajmował historyków literatury, którzy nie doceniali przedstawionych w nim snów. Morska nawigacyja zawiera opisy dwu widzeń - Sen auktorów i Sen Fryderyków. W dalszych rozważaniach interesować mnie będą treść i sposób osadzenia pierwszej z wizji w fabule oraz jej charakter i kształt artystyczny. Literacki motyw snu czerpie z dwu źródeł kultury europejskiej: grecko-rzymskiego oraz judeochrześcijańskiego. Z zasobów odziedziczonych przez barok po epokach wcześniejszych jego twórcy wyzyskiwali skonwencjonalizowane ujęcia tematu, co stanowiło kanon postępowania poetyckiego w XVII stuleciu, czasem jednak stawało się czynnikiem pobudzania inwencji, wynajdywania chwytów odświeżających schemat. Tak dzieje się w poemacie Borzymowskiego.