Potrzeba poznania początków architektury i sztuki chrześcijańskiej i związanych z nimi zagadnień dotyczących historii Kościoła tamtego czasu zaistniała u schyłku lat sześćdziesiątych jako wynik dwu zdarzeń. Jednym z nich były odkrycia dokonane na terenie Nubii przez prof, dra Kazimierza Michałowskiego i ekipę archeologów, z której się wywodzę. W pracach polskiej szkoły archeologii śródziemnomorskiej pojawiły się wówczas po raz pierwszy problemy interpretacji wnętrz kościelnych i bardzo trudne zagadki ikonografii chrześcijańskiej. Odkrycia dotyczyły wieku VIII i następnych, ale wymagały znajomości okresów poprzednich. Obiecałam wtedy Profesorowi, że poznam i uprzystępnię „korzenie tego wielkiego drzewa", jakim okazała się katedra w Faras z jej wspaniałym malarstwem ściennym. Drugim faktem było objęcie przeze mnie katedry sztuki starożytnej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W tym środowisku trudno było pomijać, mówiąc o sztuce rzymskiej, malarstwo katakumb, reliefy sarkofagów chrześcijańskich oraz zabytki sztuki zdobniczej, znajdujące się w naszych zbiorach, na których motywy chrześcijańskie łączą się w sposób tak ciekawy z tradycyjnym repertuarem dekoracyjnym późnego antyku.