Spis treści : I Poczta polska od czasów najdawniejszych do pierwszej wojny światowej I. Stosunki komunikacyjne w Polsce w czasach najdawniejszych II. Uruchomienie poczty nowożytnej w Polsce III. Poczta Montelupich IV. Reorganizacja poczty w XVII wieku V. Poczty partykularne VI. Dzieje poczty w Gdańsku, na Pomorzu Zachodnim i Śląskim VII. Szlaki pocztowe za Sasów VIII. Poczta w drugiej połowie XVIII wieku IX. Poczta Księstwa Warszawskiego X. Poczta Wolnego Miasta Krakowa XI. Poczta w Królestwie Polskim XII. Rozwój urządzeń pocztowych i innych środków łączności na przełomie XIX i XX Poczta Polska - początki funkcjonowania zorganizowanych usług pocztowych na terenie Polski związane są z tworzeniem się ośrodków władzy książęcej oraz królewskiej. Piastowscy władcy wysyłali oraz otrzymywali informacje dzięki systemowi posług komunikacyjnych zwanych podwodami. Zobowiązywało ono lokalnych przedstawicieli władzy do utrzymywania specjalnych pomieszczeń oraz dostarczanie koni dla przewożących informacje posłańców. Wprowadzenie prawa powodów w średniowiecznej Polsce przypisuje się Bolesławowi Chrobremu, który utworzył rozbudowaną sieć komunikacją niezbędną do funkcjonowania administracji państwowej. Być może system ten wywodził się z wcześniejszych praw zwyczajowych jednak pierwsze zapisane informacje na temat występowania tego prawa na ziemiach polskich znajdują się w łacińskich dokumentach wystawianych przez władców polskich oraz zawarte zostały w powstałym na przełomie XIII i XIV wieku „Najstarszym Zwodzie Prawa Polskiego” zwanego również „Księgą elbląską”. Regulowała ona zasady przesyłania korespondencji pomiędzy władcami, obsługi poselstwa przez wsie, przewozu rzeczy oraz odpowiedzialności za powierzone mienie.