Pierwsza część albumu poświęcona jest życiu twórcy, jego ewolucji artystycznej na tle życia kulturalnego epoki. Druga zawiera reprodukcje obrazów, analizy krytyczne i szczegółowe omówienia, ilustrujące kolejne okresy działalności artystycznej twórcy, pola jego głównych zainteresowań i źródła twórczych konfliktów. Autor prześledził w tej książce prace artysty od pierwszych, dziecięcych jeszcze rysunków, poprzez dzieła utrzymane w błękitach, szarościach i bielach, przez ciepłe odcienie różu i barwy cieliste okresu różowego, kiedy obrazy artysty zaludniły się postaciami arlekinów, aktorów, poprzez triumfalny okres kubizmu.W tej książce autor starał się dotrzeć bezpośrednio do potężnej, namiętnej, wewnętrznej wizji artysty, która odzwierciedliła się w jego dziełach, i dokonał analizy całego jej bogactwa i różnorodności. Pablo Ruiz Picasso – hiszpański malarz, rzeźbiarz, grafik i ceramik, uznawany za jednego z najwybitniejszych artystów XX wieku. On i Georges Braque są twórcami nurtu malarstwa zwanego kubizmem. Talent Picassa został odkryty przez jego ojca, znakomitego rysownika. Od najmłodszych lat Pablo, ujawniał swój talent malarski i plastyczny. Następnie kształcił się w Hiszpanii, później w Paryżu (1901-1922), gdzie znaczny wpływ na jego twórczość miało zetknięcie z postimpresjonistami (m.in. Henrim de Toulouse-Lautrekiem, który miał duży wpływ na jego twórczość sprzed 1901 roku). Prace Picassa z lat 1901-1904 określa się jako okres błękitny. Były to dzieła utrzymane w kolorycie melancholijnym, ukazujące tematykę i postaci osób biednych (Życie, Stary gitarzysta, Dwie siostry, Prasowaczka). Jego pracownia mieściła się przy ulicy La Boètie. Od 1904 mieszkał w Bateau-Lavoir przy ulicy Ravignan 13.