Książka jest wyrazem dążenia do przełamania bezradności wychowawczej wynikającej z faktu korzystania ze stereotypowych, opartych na przestarzałych koncepcjach i teoriach, rozwiązań organizacyjnych i metodycznych oraz wskazuje na konieczność dalszych poszukiwań i eksperymentalnych rozwiązań. W ten sposób wypełnia ona w znacznym stopniu lukę sygnalizowaną przez wielu autorów, co jest jej istotną zaletą. Sądzę, że zauważalny uniwersalizm tej książki, jej czytelność i jasność wywodów, co charakteryzuje wszystkich autorów, skłania do refleksji, iż powinna ona trafić także do polityków, zatem do tych ludzi, którzy kreują legislacyjne podstawy bezpieczeństwa społecznego w naszym kraju, a którzy niezwykle często, ze względów politycznych, wspierają się wyłącznie względami populistycznymi.