Rozprawa jest filozoficzną, wzbogaconą o historyczne porównania i antycypację analizą głównych problemów filozofii politycznej Carla Schmitta z okresu Republiki Weimarskiej. Wywód skonstruowany jest tak, aby można było dostrzec systematyczność i gruntowność toku myśli i argumentacji Carla Schmitta, nadających jego poglądom charakter teorii. Prezentację rozpoczyna filozoficzna interpretacja podstawowego dla wywodów Schmitta zjawiska polityki. Następnie ukazana zostaje rysująca się na tym tle racja powstania i istnienia państwa oraz logika jego struktury wraz z podstawowymi jej elementami: m.in. suwerenną władzą, jej kompetencjami, legitymizującą podstawą, rozdziałem na państwo i społeczeństwo. Dalej przedstawione są różnice w sposobach pojmowania prawa (decyzjonizm, normatywizm, "ordgungsdenken") i znaczenie każdego z tych trzech rodzajów prawa dla porządku państwa. Omówienie kwestii warunków obowiązywalności prawa prowadzi w dalszym ciągu do zagadnienia politycznej teologii, czyli analogii zachodzącej pomiędzy pojęciami teologicznymi a prawnymi. Konkluzja tych wywodów jest jednocześnie konieczną podstawą dla dokonanego przedstawienia Schmitta krytyki liberalizmu, demokracji liberalnej i ukazanie jej niepełnej samowiedzy.