U progu trzeciego tysiąclecia, po załamaniu się komunizmu, nasuwa się pytanie, jaka przyszłość czeka 250 milionów chrześcijan należących do Kościoła prawosławnego, któremu "inna Europa" zawdzięcza swoje korzenie kulturowe.  Wypowiedź Bartłomieja I, Patriarchy Kościoła prawosławnego, była bardzo oczekiwana. Patriarcha z dużą swobodą podejmuje aktualne problemy - od kryzysu naszej cywilizacji do rewolucji technicznej, od nowych wojen, które ogarniają i niszczą również Europę, do procesu sekularyzacji i do rozbudzenia tendencji integrystycznych - wnosząc do nich punkt widzenia ważny dla przesłania swojego Kościoła, a mianowicie chrześcijaństwo światła i wolności. Czy chodzi o te doniosłe zagadnienia, o ekumenizm, o dialog między religiami, czy o konieczność ekologii sakramentalnej, jego myśl zadziwia swoją jasnością i swoim charakterem profetycznym. Te wypowiedzi, zebrane przez Oliviera Clémenta, którego komentarze pozwalają określić okoliczności historyczne, mają epokowe znaczenie. Odkrywają one przede wszystkim Kościół zmiażdżony przez historię, który jednak, gdy mu się przyjrzeć serdecznie, umie nadać Zmartwychwstaniu tak ogromne znaczenie. Zdaniem Bartłomieja I chodzi o odnalezienie etyki i świętości Przemienienia, tego wszystkiego, co głosiło pierwotne chrześcijaństwo - że Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek mógł stać się Bogiem.