Starannie dobrane dokumenty, a przede wszystkim publikowane po raz pierwszy od ponad siedemdziesięciu lat od napisania relacje oficerów i pracowników Sztabu Generalnego z lat 1918-1921 dowodzą, iż działania organizowanej w iście ekspresowym tempie instytucji skupiały się na organizowaniu struktur wojska w pierwszych miesiącach niepodległej Polski. W funkcjonowaniu Sztabu Generalnego WP w latach 1918–1921 można wyróżnić dwa odrębne okresy: pierwszy do marca 1919 roku – okres samodzielności tej instytucji – i drugi, od marca 1919 roku do przejścia Wojska Polskiego na stopę pokojową – wówczas Sztab Generalny wchodził w skład Naczelnego Dowództwa WP i skupiał uwagę na wojennej działalności wojska. W pierwszym okresie Sztab Generalny WP funkcjonował jako wydzielona, centralna instytucja Wojska Polskiego i zajmował się w większym stopniu organizacją wojska, jego szkoleniem i tworzeniem struktur armii regularnej niż planowaniem wojennym. Natomiast od marca 1919 roku nowe usytuowanie tej instytucji wiązało się ze zmianami priorytetów jej działalności. Ogólnie mówiąc, Sztab Generalny miał skupić uwagę na wspieraniu naczelnego wodza Wojska Polskiego w prowadzeniu działań militarnych. j