Osią powieści są losy Lucjana Chardona de Rubempre, młodego poety z prowincji, który próbuje szczęścia w Paryżu jako dziennikarz i stopniowo traci pierwsze złudzenia w zetknięciu z bezwzględnym środowiskiem stolicy. Drugim bohaterem jest przyjaciel Lucjana, Dawid Sechard, prowadzący w rodzinnym Angoulême drukarnię. Jego uczciwość również zostaje dramatycznie skonfrontowana z bezwzględnością innych przedsiębiorców. Jedna z najważniejszych książek Balzaca. Również w oczach krytyki stanowi nie tylko centralny punkt twórczości autora, ale jest utworem najlepiej oddającym klimat i cechy charakterystyczne epoki. Tak pozytywna ocena pojawiła się jednak dopiero po śmierci autora; za jego życia wydawanie kolejnych komponentów utworu albo przechodziło zupełnie bez echa, albo też były one negatywnie recenzowane. Zwłaszcza Wielki człowiek z prowincji w Paryżu został ostro zaatakowany przez środowiska, które Balzak w utworze opisywał – dziennikarzy, krytyków literackich, wydawców. Równocześnie jest to jeden z wielu utworów, w których pisarz zamieścił wątki autobiograficzne związane z pracą pisarza i dziennikarza. Istnieje koncepcja, według której Stracone złudzenia były celową odpowiedzią na utwory Alfreda de Vigny'ego poświęcone artystom i ich miejscu w społeczeństwie (zwłaszcza utwór Chatterton). Przedstawionej przez de Vigny'ego koncepcji szlachetnego poety, dla którego w żadnym społeczeństwie nie ma miejsca ze względu na konwenanse i przesądy, Balzak przeciwstawiał związaną z własnymi doświadczeniami wizję człowieka pióra, który ma do wyboru życie w ubóstwie lub całkowitą komercjalizację i bezideowość. Taką właśnie alternatywę przedstawia na kartach utworu Daniel d'Arthez Lucjanowi Chardonowi, a obydwaj bohaterowie personifikują opozycję pomiędzy pisarstwem niezależnym od politycznej koniunktury, za którym opowiadał się Balzac, a pisarstwem nastawionym na łatwy zysk, który pisarz krytykował. ! Uwagi: Lekko zakurzone brzegi stron. Trochę zarysowana i pobrudzona oprawa.