Książka godna polecenia zarówno dla tych, którzy interesują się mitologią, jak i tych, którzy chcą się dowiedzieć czegoś ciekawego o wierzeniach przedchrześcijańskich Finów. Książka jest podzielona na dwie części. W pierwszej czytamy między innymi o kulcie niedźwiedzia, o macierzach rodów zwierzęcych, m.in. lisów, czy fok. Dalej Autor przechodzi do omówienia bogów. Część druga to m.in. narodziny kamienia, ognia, żelaza, czy patroni białej broni. Bardzo przydatną rzeczą jest etymologia wyrazów. Autor przedstawia, skąd wywodzą się dane wyrazy, ale także pokazuje, jak inni uczeni je przedstawiali. Martti Haavio (ur. 22 stycznia 1899 w Temmes w prowincji Oulu, zm. 4 lutego 1973 w Helsinkach) – fiński poeta, wydawca i badacz poezji ludowej. W 1949 został profesorem etnologii porównawczej na helsińskim uniwersytecie. Początkowo był związany z grupą literacką Nosiciele Ognia. W swojej twórczości pozostawał pod wpływem T.S. Eliota i R. Kiplinga. Przyczynił się do odnowienia fińskiego języka poetyckiego. Do jego ważniejszych dzieł należą zbiory poezji Jäähyväiset Arkadialle (Pożegnanie z Arkadią, 1945) i Linnustaja (Ptasznik, 1952). W 1967 opublikował Mitologię fińską (wyd. pol. 1979). Haavio uczynił swoją karierę uniwersytecką jako badacz muzyki ludowej i odbył kilka wycieczek poezji zgodnie z tradycją dyscypliny. Jako poeta, był w bliskości grupy Tulenkantajat w latach dwudziestych, ale nie entuzjastycznie podziwiać egzotykę i romans maszynowy, ale podkreślał świadomość tradycji fińskiej. Po drugiej wojnie światowej i jej ideologicznym zamieszaniu, Haavio podkreślił poezję natury-człowieka, wiecznego zniknięcia, niszczenia bezczasowości w poezji. W powojennej produkcji był pomostem między tradycyjnym a nowoczesnym liryzmem i wyraźnie odmienił rytm poezji. ! Uwagi: Obwoluta przybrudzona, wytarta, zarysowana, pożółkła. Strony są pożółkłe i lekko poplamione