Rudolf Mękicki (ur. 1887, zm. 1942 we Lwowie) — polski medalier, heraldyk, historyk sztuki i muzeolog, twórca ekslibrisów, redaktor naczelny kwartalnika Zapiski Numizmatyczne, wykładowca Politechniki Lwowskiej. Był autorem pierwszego polskiego ekslibrisu numizmatycznego (z wyobrażeniami monet) zaprojektowanego i wykonanego we Lwowie w roku 1910. Jest uważany za prekursora polskiego ekslibrisu numizmatycznego. W swojej twórczości posługiwał się techniką rysunku reprodukowanego na płycie cynkowej. Był twórcą tradycyjnego ekslibrisu opartego na motywach heraldycznych oraz realistycznego rysunku z historyczną stylizacją. W 1929 został skarbnikiem Towarzystwa Szkoły Grafiki. W okresie do 1939 był autorem m.in. okładek książek, wzorów akcji i obligacji, dyplomów, banknotów miejskich, odznak, monet, medali i afiszy . Był również cenionym autorem okolicznościowych dyplomów wręczanych takim postaciom życia politycznego jak Edward Rydz-Śmigły, Ignacy Mościcki oraz Józef Beck. W swojej działalności kolekcjonerskiej przysłużył się również jako ofiarodawca Biblioteki Miejskiej im. W. N. Smagłowskiego (1872-1939) w Stanisławowie, a przede wszystkim monet z mennicy lwowskiej darowanych Muzeum Narodowemu im. króla Jana III we Lwowie, którego był kustoszem od 1922 r do swej śmierci. W swoim dorobku artystycznym pozostawił ponad 200 projektów ekslibrisów, z czego 118 projektów zostało zrealizowanych, w tym o tematyce numizmatycznej. Na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej wykładał historię pisma i heraldykę. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Jego żona Julia była kolekcjonerem ekslibrisów i numizmatów, działaczką Towarzystw Numizmatycznych. Dzieło zapoczątkowane przez Rudolfa Mękickiego kontynuują jego dzieci: Stanisław, polski autor wielu ekslibrisów oraz córka Krystyna/zmarła w 2010r/, członkini gliwickiego Oddziału PTN, oraz syn Juliusz-numizmatyk i kolekcjoner. Grafiki Rudolfa Mękickiego prezentowała m.in. Warszawska Galeria Ekslibrisu ze zbiorów Lecha Kokocińskiego. Numizmatyka (z gr. νομισματική) – nauka pomocnicza historii, zajmująca się badaniem monet, banknotów i innych znaków pieniężnych pod względem historycznym, estetycznym, a także technicznym. W ostatnich latach coraz częściej za dział numizmatyki uważana jest polityka monetarna (zwalczanie przestępczości monetarnej, polityka emisyjna, obieg pieniądza, jako wyraz świadomych działań emitenta). Pochodzenie słowa numizmatyka nie jest do końca jasne - nie wiadomo, czy pochodzi od łacińskiego nummus, czy też od greckiego nomisma. Numizmatyka ma swoje początki w XIV wieku, rozwinęła się w okresie renesansu. Największe w Polsce zbiory monet i medali znajdują się w muzeach narodowych w Warszawie i w Krakowie. Główne zadania numizmatyki: - kolekcjonowanie i klasyfikowanie monet - datowanie monet: bezwzględne; analiza znaków menniczych; połączona analiza - ikonograficzna, metrologiczna i epigraficzna - ustalanie kręgu użytkowników danych monet - określanie dodatkowych funkcji monet - wyjaśnianie i interpretacja faktów i procesów dziejowych. Podział chronologiczny numizmatyki: - grecka - celtycka - rzymska - bizantyjska - Dalekiego Wschodu (m.in. Indie, Chiny, Japonia) - średniowieczna (w tym arabska i perska) - nowożytna Terminy szczególnie przydatne w numizmatyce średniowiecznej: - gatunek monety - zwykle obejmuje numizmaty o tych samych, bądź podobnych - - cechach metrologicznych - wadze, próbie (np. denar, grosz, talar, drachma) - typ monety - obejmuje numizmaty opatrzone tym samym wyobrażeniem, z reguły zamyka się w jednej emisji - odmiany monety - istnieją w obrębie typów, obejmują monety wybite tą samą parą stempli - próba - zawartość czystego kruszcu w monecie - renovatio monetae - stosowana już we wczesnym średniowieczu wymiana monety na nową na warunkach korzystnych dla pana menniczego - pan menniczy - zleceniodawca emisji. ! Uwagi: Oprawa zakurzona, zarysowana, zabrudzona, wytarta. Brzegi stron zakurzone. Grzbiet lekko wydarty. Druk czytelny, blok spójny. Strony pożółkłe, zakurzone i zabrudzone.