Octavio Paz (ur. 1914) jest najwybitniejszym ze współczesnych poetów meksykańskich. Jego utwory poetyckie, zawierające niezwykły ładunek liryzmu, odzwierciedlają wielość sprzeczności i konfliktów naszej epoki. Konfliktów zawartych – jak twierdzi E.A. Imbert – „między nadzieją i rozpaczą, samotnością i wspólnotą, naiwnością i wiedzą, milczeniem i dźwiękiem, Zachodem i Wschodem, językiem jako energią indywidualną i językiem jako strukturą zbiorową”. Prezentowany tom zawiera cykl esejów Paza, będących już obecnie klasyczną pozycją tego gatunku w literaturze światowej. Paz, poeta świadom siebie i ukształtowany w świadomości własnego narodu, poddaje tu swoistej i błyskotliwej wiwisekcji szereg postaw, mitów, cech i kompleksów współczesnych Meksykanów, szukając źródła tych zjawisk nierzadko w epoce prekolumbijskiej i kolonialnej, wskazując zarazem przypuszczalne drogi wyjścia z „labiryntu samotności”. ! Uwagi: Brzegi stron zakurzone. Oprawa wytarta i naddarta na krawędziach. Strony pożółkłe i zabrudzone.