Tom 1: W stronę Swanna - 479s. Tom 2: W cieniu zakwitających dziewcząt - 584s. Tom 3: Strona Guermantes - 664s. Tom 4: Sodoma i Gomora - 609s. Tom 5: Uwięziona - 457s. Tom 6: Nie ma Albertyny - 325s. Tom 7: Czas odnaleziony - 433s. Akcję stanowią wspomnienia dawnych przeżyć, rekonstrukcje zasłyszanych kiedyś zdarzeń dotyczących osób budzących zainteresowanie narratora, towarzyszy temu wnikliwa analiza psychologiczna ujawniająca ukryte mechanizmy osobowości. Kompozycję utworu organizuje pojęcie czasu, czasu indywidualnego ludzkiej świadomości, niezależnego od czasu fizycznego. W poszukiwaniu straconego czasu określono jednym z najwybitniejszych dzieł w światowej literaturze, Marcel Proust uznany został za autora, który wywarł rozstrzygający wpływ na rozwój prozy. Rozpoczęte w 1909 i ukończone na krótko przed śmiercią, W poszukiwaniu straconego czasu składa się z siedmiu części i w wersji angielskiej ma blisko 4 tys. stron, przez które przewija się ponad 200 postaci. Graham Greene nazwał Prousta „największym powieściopisarzem dwudziestego wieku”. Proust umarł przed ukończeniem poprawiania brudnopisu ostatnich dwóch tomów, które zostały opublikowane po jego śmierci i zredagowane przez jego brata, Roberta. Marcel Proust urodził się w 1871 roku w rodzinie znanego lekarza, Adriana Prousta. Był wyjątkowo inteligentnym dzieckiem, od początku chory na rzadką odmianę astmy, wymagał szczególnej opieki. Cieplarniany tryb życia wzmógł jeszcze jego wrodzoną wrażliwość. Cierpiał z powodu ataków choroby, które nasilały się przy lada okazjach, czasem wystarczył zapach kwiatów, czy ostrzejsze słońce. Z wiekiem zaczął prowadzić nocny tryb życia i coraz częściej korzystał z uśmierzenia, jakie dawały narkotyki. Te szczególne doświadczenia wyostrzyły jego zdolność introspekcji. Bezsenne noce i nieustannie powracające cierpienie służyły głębokim refleksjom. Pozbawiony możliwości odbywania dalekich podróży, o których marzył od dzieciństwa, pogrążał się coraz głębiej w świecie wyobraźni i wewnętrznych przeżyć. Dziś sława Prousta jest niepodważalna. "W poszukiwaniu straconego czasu" należy do klasyki literatury światowej". Nakłady kolejnych wydań osiągały coraz większe liczby, obecnie liczy się, ze wyniosły one kilkadziesiąt tysięcy. Mnożą się również przekłady na języki obce. Na polski grunt jako pierwszy przeniósł większość tomów T. Boy-Żeleński. ! Uwagi : Oprawy wytarte, lekko zarysowane, zakurzone. Brzegi stron zakurzone i pożółkłe. Strony pożółkłe.