To publikacja należąca do kategorii literatury popularnonaukowej, napisanej w formie geograficzno– krajoznawczego eseju. Książka umożliwia czytelnikowi zapoznanie się z przyrodą, historią, tradycjami oraz codziennym życiem dawnych ludzi, którzy zamieszkiwali teren Województwa Podlaskiego kilkadziesiąt lat temu. Autor ujmuje i szeroko opisuje dawne puszcze wraz z ich mieszkańcami. Wśród rozległych kompleksów leśnych wymienia m. in. Puszczę Augustowską, Puszczę Knyszyńską oraz Puszczę Białowieską. Podkreśla ich rolę z roku 1920 oraz znaczenie prawdziwych zielonych granic obronnych, jakie kiedyś tworzyły. Przedstawia puszczańskie bogactwo, malowniczość i potężny wpływ puszcz na wyobraźnie zwiedzających je i na poznanie piękna ojczystego krajobrazu. W dzisiejszych czasach ciężko znaleźć miejsce, w którym będziemy mogli w pełni oderwać się od hałasu i zgiełku dnia codziennego. Wakacje czy weekendy to czas, kiedy możemy w spokoju i ciszy odpocząć od wyścigu, w którym bierzemy udział przez całe nasze życie. Najlepszym sposobem na to jest spędzanie urlopu na łonie przyrody. Dlaczego więc nie wybrać się na spacer po lesie? Spokój, który z pewnością tam znajdziemy pomoże nam się odprężyć i zregenerować siły. Warto też wyostrzyć wzrok – kto wie z kim możemy spotkać się za kolejnym drzewem...? Na terenie całego kraju rozciągają się urokliwe puszcze i lasy, choć najwięcej z nich znajduje się w województwie warmińsko – mazurskim. Północno-wschodnia część Polski przecież nie bez przyczyny nazywana jest Zielonymi Płucami. Chyba najbardziej znany i najchętniej odwiedzany kompleks leśny na terenie Polski, zajmujący blisko 1500 km2. Sławę zapewniły jej z pewnością żubry, żyjące tu na wolności. Oprócz nich możemy również spotkać rysie, wilki, łosie oraz wiele innych, równie interesujących, zwierząt. Z kolei do flory drzew zalicza się ok. 26 gatunków, które dorastają do 57 m, a obwód wielu z nich sięga nawet 750cm! Puszcza położona jest na terenie Polski i Białorusi, a w jej skład wchodzą cztery dawne kompleksy leśne Puszcz: Białowieskiej, Ladzkiej, Świsłockiej oraz Szereszewskiej. Jej historia jest warta uwagi każdego miłośnika przyrody. Puszcza (dawniej pustkowie lub dzicz) – wielki, niezamieszkany obszar porośnięty lasami lub borami. Pierwotne puszczańskie drzewostany były bardzo bogate pod względem składu gatunkowego i struktury warstwowej. Rosły tam nie tylko stare, potężne drzewa, ale również wiele krzewów, mniejszych, osłoniętych od światła drzew, bogate runo oraz młode drzewa, które urosły między leżącymi pniami. Obszar Polski porastała niegdyś puszcza, ciągnąca się od stepów wschodu po zachodnioeuropejskie lasy liściaste. Lasy te były bogate w zwierzynę. Żyły w nich tury, żubry, niedźwiedzie, łosie, wilki, rosomaki, rysie oraz żbiki. W Europie ostatnią wielką puszczą (lasem), zbliżoną swą strukturą do lasów pierwotnych są pozostałe fragmenty Puszczy Białowieskiej. ! Uwagi: Brzegi stron lekko zakurzone, obwoluta wytarta, miejscami rozdarta. Strony pożółkłe.