Tom I - 1957 r., 329 s. Tom II - 342 s. Tom IV-1957 r. 334 s. Tom IV-1957 r. 334 s. Tom VII-1957 r. 339 s. Chłopi -Tom IX-1957 r. 609 s. Chłopi -Tom VIII-1957 r. 501 s. Nil Desperandum - Tom XI-1957 r. 307 s. Ostatni Sejm Rzeczypospolitej - Tom X-1957 r. 375 s. Insurekcja - Tom X-1957 r. 378 s. Nowele - Tom II-1957 r. 345 s. Nowele - Tom III-1957 r. 306 s. Fermenty- Tom V-1957 r. 470 s. Stanisław Władysław Reymont Reymont Władysław Stanisław, właściwie Stanisław Władysław Reymont (1867-1925), polski prozaik. Laureat Nagrody Nobla 1924. Syn wiejskiego organisty, od 1880 w Warszawie, gdzie był m.in. uczniem krawieckim, 1884 wyzwolonym na czeladnika. Najprawdopodobniej ukończył jedynie 3 klasy Warszawskiej Szkoły Niedzielno -Rzemieślniczej Do 1887 występował w wędrownych trupach aktorskich. Od 1888 robotnik kolejowy, 1891 zaangażował się do Towarzystwa Dramatycznego w Piotrkowie, występował także w teatrze amatorskim w Skierniewicach. Od 1893 osiadł w Warszawie, zajmując się pracą dziennikarską i twórczością literacką. 1895-1897 wiele podróżował (m.in.: Berlin, Bruksela, Paryż, Londyn). 1890 przeżył katastrofę kolejową pod Warszawą, za co otrzymał wysokie odszkodowanie, które pomogło mu w materialnej stabilizacji. W okresie I wojny światowej był członkiem patriotycznych komitetów społeczno-obywatelskich. 1919-1920 gościł dwukrotnie w środowiskach polonijnych w USA. Interesował się nowościami techniczno-cywilizacyjnymi, m.in. był współtwórcą jednej z pierwszych w Polsce spółdzielni kinematograficznej. Od 1882 pisywał wiersze, poświęcone głównie doli ucznia krawieckiego. Debiutował 1892 jako dziennikarz w warszawskim Głosie i jako nowelista - w krakowskiej Myśli opowiadaniem Wigilia Bożego Narodzenia. Do 1894 napisał serię cieszących się uznaniem opowiadań, m.in. Zawierucha, Na bruku, zarówno z życia wsi, jak i miasta, ujmując się za ludźmi gnębionymi przez niesprawiedliwość społeczną. Nakreślił interesująco życie świata aktorskiego w cyklu utworów, m.in. w powieści Komediantka (1895 w Kurierze Codziennym, 1896 wydanie książkowe), także częściowo w Fermentach (1896 w Bibliotece Warszawskiej, wydanie książkowe 1897). ! Uwagi Oprawy naddarte, zarysowane, wytarte. Brzegi stron zakurzone. Strony pożółkłe. Niektóre strony luzem.