Wydawnictwo Znak przedstawia Czytelnikowi wznowienie wydanej po raz pierwszy przeszło dwadzieścia lat temu wybitnej pozycji teologicznej jednego z najbardziej znanych teologów współczesnych, a jednocześnie autorytatywnego rzecznika wiary katolickiej, Josepha Ratzingera, Wprowadzenie w chrześcijaństwo. Joseph Ratzinger, od ponad dziesięciu lat prefekt Kongregacji Nauki Wiary, urodził się w roku 1927, w Marktl am Inn. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1951 w diecezji monachijskiej. Dalsze studia teologiczne odbywał na Uniwersytecie w Monachium, gdzie też w r. 1953 uzyskał stopień doktora teologii. Habilitowany został w roku 1957. Wykładał teologię na Wydziałach Teologicznych w Bonn, Miinster, Tiibingen i Regensburgu. W czasie II Soboru Watykańskiego był doradcą episkopatu niemieckiego. Po Soborze papież Paweł VI powołał go na członka Międzynarodowej Komisji Teologicznej przy Stolicy Apostolskiej. W roku 1977 mianowany został arcybiskupem Monachium, a wkrótce kardynałem. W roku 1981 decyzją Jana Pawła II został prefektem Kongregacji Nauki Wiary. Pierwsze teologiczne prace Ratzingera to rozprawy historyczno-teologiczne, z których jedna dotyczy starożytności chrześcijańskiej: Volk undHaus Gottes in Augustinus Lehre von der Kirche (Lud i Dom Boży w nauce św. Augustyna o Kościele, 1954), a druga średniowiecza: Die Geschichtstheologie des Heiligen Bonawntura (Teologia historii u św. Bonawentury, 1959). W całej swojej późniejszej pracy Ratzinger pozostaje wierny historii i tradycji chrześcijańskiej. Wskazuje miejsce, jakie historia zajmuje w teologii i jej metodzie, stara się, by rozwiązania współczesnych problemów teologicznych były dobrze zakorzenione w Tradycji. W okresie Soboru Ratzinger wespół z K. Rahnerem publikuje pracę Offenbarung und Uberlieferung (Objawienie i Tradycja, 1965). Ratzinger nie jest jednak tylko historykiem: jest przede wszystkim apologetą i teologiem. Badania patrystyki i scholastyki prowadzą go do określenia tego, co specyficznie chrześcijańskie, a w konsekwencji do określenia natury i roli Kościoła. Kolejna książka Ratzingera nosi tytuł: Die christliche Briiderlichkeit (Chrześcijańskie braterstwo, 1960). Być chrześcijaninem oznacza bowiem braterstwo z Chrystusem, jako Zbawicielem wszystkich, i braterstwo z innymi ludźmi. Kościół zaś jest Ludem tworzonym przez braci. Do ujęcia tego powrócimy niżej, stanowi ono bowiem ważny element Wprowadzenia w chrześcijaństwo. Polskiemu Czytelnikowi znany jest natomiast artykuł "Salus extra Ecclesiam nulla est" opublikowany swego czasu w miesięczniku "Znak" (XVII 1965, s. 611-618). Ratzinger rozpatruje w nim sprawę Kościoła i zbawienia. Dziś chodzi "nie tylko o to, by znaleźć jakąś pokrzepiającą gwarancję co do zbawienia "innych", ale też o to, by znaleźć nową, pozytywną koncepcję Kościoła, jego pozycji w świecie, ... .jego przekazu" (s. 613). Otóż znaczenie Kościoła w historii polega na tym, że "stanowi on udział w zastępczej służbie Chrystusa; stać się chrześcijaninem znaczy porzucić egzystencję egoistyczną", by "być dla innych". Tak właśnie Ratzinger widzi Kościół: jako garstkę braci, istniejących dla wszystkich (por. s. 617). ! Uwagi: Obwoluta zarysowana i wytarta, brzegi stron nieco zakurzone.