Andrzej Półtawski (ur. 22 lutego 1923 w Warszawie) – polski działacz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej członek Armii Krajowej (AK), uczestnik powstania warszawskiego, filozof, etyk, antropolog, prof. dr hab., specjalista w zakresie antropologii filozoficznej, fenomenologii, filozofii chrześcijańskiej, personalizmu i teorii poznania. Absolwent III Miejskiego Gimnazjum i Liceum Męskiego w Warszawie. W czasie okupacji niemieckiej działacz AK. Uczestnik powstania warszawskiego w stopniu podchorążego w ramach II Obwodu "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej – zgrupowanie "Żaglowiec". Następnie osadzony w obozie jenieckim Altengrabow koło Magdeburga. Ukończył studia filozoficzne pod kierunkiem prof. Romana Ingardena na krakowskim Uniwersytecie Jagiellońskim w 1950 r., broniąc pracę magisterską, a następnie uzyskując tytuł doktora na podstawie rozprawy "Rzeczy i dane zmysłowe. Świat i spostrzeżenie u G. E. Moore’a" i w 1972 r. habilitację na podstawie pracy "Świat, spostrzeżenie, świadomość". Był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1957-1970 , a następnie w latach 1973-1993 na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej (ATK) w Warszawie. Był kierownikiem Katedry Teorii Poznania ATK. Syn typografa i grafika Adama Półtawskiego. Mąż Wandy Półtawskiej – doktor nauk medycznych oraz specjalistki w dziedzinie psychiatrii, profesor Papieskiej Akademii Teologicznej, bliskiej przyjaciółki Jana Pawła II, działaczki pro-life. ! Uwagi: Oprawa lekko zarysowana i wytarta. Brzegi stron minimalnie zakurzone. Kartki pożółkłe.