Stefan Kaufman (ur. 28 sierpnia 1894 we włączonej w 1909 r. do Krakowa Czarnej Wsi, zm. 16 stycznia 1994 w Katowicach) – polski inżynier budowlany. W 1917 r. ukończył Szkolę Politechniczną we Lwowie, stopień doktora uzyskał tamże w roku 1920. Brał udział przy odbudowie mostów w Galicji wschodniej po zniszczeniach I wojny światowej. W 1925 r. przeniósł się na Śląsk i rozpoczął pracę w Wydziale Robót Publicznych Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego. Jako naczelnik wydział zatwierdzał projekty budowanych na Śląsku mostów i sprawował nadzór nad ich budową. W 1945 r. został wykładowcą na Politechnice Śląskiej. Tytuł profesora uzyskał w roku 1949, a tytuł i stanowisko profesora zwyczajnego w roku 1956. Był autorem mostów na Wiśle, Odrze i Nysie Kłodzkiej. W latach 1930-1939 i 1945-1949 dyrektor Robót Publicznych w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim. Był członkiem Polskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Województwa Śląskiego. Od 1945 roku profesor i kierownik Katedry Budownictwa Żelbetowego na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. W latach 1958-1960 dziekan wydziału budownictwa. Członek Komitetu Inżynierii Państwowej Akademii Nauk od 1954. Prowadził prace teoretyczne i projektowe w zakresie konstrukcji żelbetowych i z betonu sprężonego. Autor kilkudziesięciu projektów mostów, w tym nagrodzonego w 1936 roku projektu mostu przy ulicy Karowej w Warszawie. Ogłosił ponad 60 prac naukowych, w tym monografie: „Mosty sprężone” (1956), „Teoria konstrukcji sprężonych” (1961) napisana z Wacławem Olszakiem, Czesławem Eimlerem i Z. Bychowskim), „Konstrukcje sprężone” (1965, napisanej z Olszakiem i Eimlerem). ! Uwagi: Wytarta i zabrudzona oprawa, zawiera naklejkę. Oprawa popisana długopisem.