Najwybitniejszą pracą ekonomiczną Hilferdinga, która zy­skała mu światowy rozgłos, jest wydane w Wiedniu w 1910 r. dzieło pt. Kapitał finansoivy, Studium o najnowszym rozwoju kapitalizmu, w którym zawarta jest jego teoria współczesnego kapitalizmu. W przedmowie do Kapitału finansowego Hilferding wskazuje na dwie cechy charakterystyczne współczesnego kapitalizmu. Pierwsza — to zniesienie wolnej konkurencji w drodze tworzenia karteli i trustów, druga — to coraz ściślejsze powiązanie kapitału bankowego z kapitałem przemysłowym, z czego powstaje kapi­tał finansowy. Doceniając pierwszorzędną rolę związków monopolizujących produkcję karteli i trustów , autor skupia swoją uwagę badaw­czą przede wszystkim na zjawiskach związanych z kapitałem fi­nansowym, to znaczy na tych zjawiskach, które, jego zdaniem, najbardziej fetyszyzują istotną treść nowej fazy kapitalizmu. Kapitał finansowy jest najwyższą i najbardziej abstrakcyjną for­mą przejawiania się kapitału. „Mistyczna osłona, która otacza w ogóle stosunki kapitalistyczne, staje się tutaj najbardziej nie­przenikniona. Swoisty ruch kapitału finansowego, który robi wrażenie ruchu samodzielnego, choć jest tylko pochodnym, róż­norodne formy, w jakich się ten ruch odbywa, oderwanie się jego i usamodzielnienie w stosunku do ruchu kapitału przemy­słowego i handlowego — są to zjawiska, których analiza staje się tym bardziej nagląca, iż szybki wzrost i coraz potężniejszy wpływ, jaki w obecnej fazie kapitalizmu wywiera kapitał finan­sowy, uniemożliwia — ze względu na znajomość praw i funkcji kapitału finansowego — zrozumienie obecnych tendencji gospo­darczych, a przez to również wszelką naukową ekonomię i po­litykę Do ogólnego pojęcia kapitału finansowego dochodzi Hilfer-ding drogą analizy zmienionej roli banków z jednej strony, z dru­giej — analizy ekonomicznej treści spółek akcyjnych i akcyjnego kapitału. ! Uwagi: Brzegi stron zakurzone. Oprawa zarysowana , zabrudzona i wytarta.