W "Przeciw metodzie" wybitny amerykański filozof, Paul Feyerabend, proponuje nową, krytyczną interpretację wiedzy naukowej. Jego tezy o istocie nauki, ocenie osiągnięć naukowych, charakterze rozwoju poszczególnych dyscyplin naukowych, rozróżnieniu pomiędzy "naukowym" i "nienaukowym" stały się wielkim wydarzeniem, które zrewolucjonizowało całą współczesną wiedzę. Autor formułuje w niej stanowisko, które sam nazywa anarchizmem metodologicznym. Jego podstawowym postulatem jest zasada anything goes (nic świętego, wszystko ujdzie). Wszystkie przedfeyerabendowskie filozofie nauki zakładały, że wiedzę naukową można w sposób racjonalny rekonstruować. Toczono spory o to jaki model nauki indukcyjny, dedukcyjny, konwencjonalny właściwie, czyli racjonalnie, oddaje jej rozwój. Feyerabend krytykuje to założenie: nie istnieje nic takiego jak ponadhistoryczna racjonalność postępowania badawczego, a w związku z tym nie ma takiej zasady, bez względu na to jak wydawałaby się racjonalna i mocno zakorzeniona w epistemologii, której nie naruszano by w jakimś momencie. Dla każdej reguły, jakkolwiek 'fundamentalnej' czy 'racjonalnej', istnieją okoliczności, w których właściwe jest nie tylko odstąpić od niej, ale wręcz zastosować regułę przeciwstawną. Anarchizm metodologiczny jest programem (a właściwie antyprogramem), zgodnie z którym należy z wielką ostrożnością podchodzić do każdej dyrektywy metodologicznej (w tym do samego anarchizmu), bowiem zaistnieć może sytuacja, w której, by nie hamować rozwoju wiedzy, lepiej jest zeń zrezygnować niż utrzymywać go. Jest to zalecenie zgodne z autentyczną praktyką badawczą: uczeni częściej rezygnują z metody niż wyników własnych badań, jeśli te ostatnie okazują się rażąco niezgodne z obowiązującą metodologią. ! Uwagi : Brzegi stron lekko zakurzone.