Cum Approbatione Ratisbonae, Romae, Neo Eboraci et Cincinnati Sumptibus et Typis Griderici Pustet O naśladowaniu Chrystusa (De imitatione Christi) – popularna książka-poradnik życia chrześcijańskiego napisana prawdopodobnie przez Tomasza à Kempis, choć jej autorstwo nie jest ostatecznie ustalone. Spór o autora tekstu rozpoczął się w XV wieku, a bezpośrednią przyczyną są słowa zawarte na końcu rękopisu znajdującego się w bibliotece królewskiej w Brukseli: "Nie pytaj, kto powiedział, ale patrz, co powiedział". Wśród autorów tego dzieła wymieniano na przestrzeni wieków m.in.: Bernarda z Clairvaux, Jana Gersona czy św. Bonawenturę. Ostatnio najpoważniejszym "konkurentem" Tomasza à Kempis w autorstwie księgi jest twórca renesansowego kierunku ascetycznego (devotio moderna) – Geert Groote. Powstała prawdopodobnie przed rokiem 1427. Składa się z czterech ksiąg, powstałych najprawdopodobniej w różnym czasie jako odrębne dzieła. Za najwcześniejsze uznaje się: Admonitiones ad spiritualem vitam utiles (Zachęty pomocne do życia duchowego) Admonitiones ad interna trahentes (Zachęty do życia wewnętrznego) Z czasem dołączono do nich księgi: De interna consolatione (O wewnętrznym ukojeniu) Devota exhortatio ad Sacram Corporis Christi Communionem (Gorąca zachęta do Komunii Świętej) Mimo krytyki tego dzieła, za jego rzekomy pesymizm, naiwność i pogardę dla spraw doczesnych, treść jego sama się obroniła, co sprawiło, że "O naśladowaniu..." stało się jednym z najbardziej rozpowszechnionych (po Biblii) ksiąg chrześcijańskich. Popularność zdobyła nie tylko wśród katolików, ale również wśród protestantów, a nawet niechrześcijan. Forma dialogu ucznia z niewidzialnym Mistrzem, która często pojawia się na kartach "O naśladowaniu.." nadaje niezwykłego charakteru tej książce. Fragmenty jej zostały zawarte w tekstach liturgii godzin w posoborowym brewiarzu. Wśród czytelników O naśladowaniu... można znaleźć świętych (św. Franciszek Salezy, św. Ignacy Loyola, św. Karol Boromeusz, św. Josemaria Escriva, św. Teresa od Dzieciątka Jezus, św. Jan XXIII), błogosławionych, mistyków (Thomas Merton). Jednakże grono czytelników jest znacznie szersze – do lektury tej książki zachęcał listownie swoich przyjaciół Adam Mickiewicz. O O naśladowaniu wspominał w swojej prywatnej korespondencji Juliusz Słowacki, Cyprian K. Norwid i Jerzy Liebert. Wśród znanych czytelników można również znaleźć tak różne postacie jak Hammarskjölda, Pileckiego, Corneille'a, Żeromskiego, Leibniza czy Beethovena. Dzieło to przyczyniło się w dużym stopniu do zbliżenia się do katolicyzmu Aleksandra Wata. Jedna z bohaterek powieści Emancypantki B. Prusa, również jest czytelniczką O naśladowaniu.... Dodatkowo o popularności niech świadczy fakt, że znanych jest 700 rękopisów tego dzieła, a przetłumaczono je na 95 języków. W Polsce ukazał się pierwszy (anonimowy) przekład w 1545 r. Kolejne wydania w tłumaczeniu m.in. ks. J. Wujka, poety S. Grochowskiego, J. Wielowieckiego, ks. A. Jełowickiego i Anny Kamieńskiej ukazywały się z reguły w trudnych dla Rzeczypospolitej momentach. W czasie II wojny światowej książkę tę drukowano w Londynie i wysyłano do obozów jenieckich, trafiała do obozów koncentracyjnych, a także do środowisk polskich, które znalazły się poza ojczyzną. ! Uwagi: Blok spójny; strony nie są luźne. Oprawa wytarta i zakurzona. Brzegi stron zakurzone i barwione introligatorsko. Kilka kartek lekko poplamione. Druk zachowany w stanie bardzo dobrym.