Włodzimierz Gutekunst (ur. 4 września 1914 w Płocku, zm. 10 sierpnia 1979 w Krośnie Odrzańskim) – polski karnista, profesor nauk prawnych. Włodzimierz Gutekunst jest autorem ponad 100 prac z dziedziny prawa karnego materialnego, kryminologii i kryminalistyki. Jest uznawany za jednego z najwybitniejszych znawców problematyki przestępstw przeciwko własności. Zagadnieniom tym poświęcił monografie: Zagarnięcie mienia społecznego (1955) oraz Kradzież szczególnie zuchwała (1978), skrypt omawiający problematykę przestępstw gospodarczych (1967, nowa wersja – 1970), a także liczne artykuły i glosy. Publikacje te spotkały się z najwyższym uznaniem krytyki, a o tym, że są klasycznymi pozycjami z tego zakresu, świadczy częstotliwość odwoływania się do nich autorów podejmujących te kwestie. Wysoką pozycję Gutekunsta w nauce prawa karnego materialnego utrwaliły jego inne opracowania, był m.in. współautorem wielokrotnie wznawianego podręcznika Prawo karne. Część szczególna, autorem studium O sędziowskim wymiarze kary oraz rozprawy Problemy związku przyczynowego przy przestępczym wypadku przy pracy. Z problematyki recydywy w Polsce Ludowej. Prace Włodzimierza Gutekunsta z dziedziny prawa karnego z reguły nie ograniczały się do egzegezy tekstu ustawy. Rozpatrywały one zagadnienia prawa karnego w konfrontacji z konkretną praktyką wymiaru sprawiedliwości, wywołując dyskusję o ogólnych problemach metodologicznych, w której dostrzegano konieczność stosowania w badaniach nie tylko tradycyjnej metody dogmatycznej. Drugą sferą zainteresowań naukowych była kryminalistyka. Był on autorem wielu publikacji z tej dziedziny wiedzy, m.in. W obronie daktyloskopii, O dowodach rzeczowych w naszej rzeczywistości, Tworzenie wersji zdarzenia w toku postępowania karnego, Programowanie przesłuchania, Taktyka przesłuchania nieletnich czy Początki kryminalistyki. Szczególną zasługą Profesora stało się pionierskie opracowanie zarysu systemu owej nauki w doskonałym podręczniku uniwersyteckim zatytułowanym Kryminalistyka (wyd. pierwsze 1965, drugie 1974). Edycja poprzedzona była opublikowaniem makiety dzieła w formie skryptu. Podręcznik ten, oparty na bogatej kryminalistycznej literaturze polskiej i obcej, uwzględniający zdobycze także nauk medycznych, psychologii, psychiatrii, chemii, fizyki i procesu karnego. Trzecią dziedziną zainteresowań naukowych Włodzimierza Gutekunsta była kryminologia. Pośród licznych prac mających walor twórczych opracowań kryminologicznych na uwagę zasługuje zwłaszcza pozycja Główne kierunki rozwoju myśli kryminologicznej. Jest ona cennym opracowaniem, albowiem na tle rozwoju doktryny prawa karnego ukazuje kształtowanie się głównych nurtów myśli kryminologicznej.