Drogowe nawierzchnie betonowe nie mają w naszym kraju zakorzenionej tradycji. Rozwój technologii nawierzchni drogowych do końca lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku koncentrował się przede wszystkim na nawierzchniach asfaltowych. Nawierzchnie betonowe natomiast realizowane były głównie na lotniskach, placach postojowych, drogach zakładowych, a także lokalnych. Liczba publikacji i podręczników w Polsce z zakresu nawierzchni betonowych nie jest imponująca. Przed wojną, w 1935 roku, powstały pierwsze "Wytyczne budowy nawierzchni betonowych", opracowane w Drogowym Instytucie Badawczym w Warszawie. Pierwszy podręcznik o nawierzchniach betonowych autorstwa E. Bratro pt. "Betonowe nawierzchnie drogowe" został wydany przez Związek Polskich Fabryk Portland-Cementu w 1939 roku. Po długiej przerwie, w 1983 roku, w Wydawnictwie Komunikacji i Łączności ukazał się podręcznik pt. "Nowoczesne nawierzchnie betonowe" autorstwa nestora polskiego drogownictwa Stefana Rolli. W tym samym roku Państwowe Wydawnictwa Naukowe wydały pracę Czesława Lewinowskiego pt."Wymiarowanie konstrukcji jezdni drogowych z betonu cementowego".