Rozwojowi myśli penitencjarnej przyświeca przede wszystkim szukanie indywidualnych sposobów dotarcia do psychiki skazanego w celu uczynienia go bardziej podatnym na podstawowe metody i środki oddziaływania resocjalizacyjnego. Praktyczne rozwiązanie tego problemu jest uzależniona dwoma podstawowymi i wzajemnie powiązanymi warunkami. Zależy mianowicie od zorganizowania odpowiedniej pracy osobopoznawczej oraz wdrożenia oddziaływań o charakterze psychokorekcyjnym. Problematyka rozpoznawania środowiska i osobowości skazanych od dłuższego już czasu pozostaje w centrum uwagi więziennictwa. Poświęcono jej różnego rodzaju analizy i opracowania. W zakładach karnych, a przede wszystkim w aresztach śledczych zorganizowano pracę obserwacyjno-rozdzielczą. Podstawowe w tym względzie sprawy zostały uregulowane w przepisach dotyczących pracy penitencjarnej. (fragment Wstępu)