Liber generationis plebeanorum (Księga rodów plebejskich, zw. też Liber Chamorum, dosłownie - Księga Chamów) – dzieło Waleriana Nekandy Trepki, pseudonim Sieciechowski (ok. 1585-1640), zachowane w rękopisie z 1626, stanowiące jeden z ciekawszych zabytków piśmiennictwa polskiego XVII wieku. Wydane drukiem po raz pierwszy w 1963. Pod pozorami literatury heraldycznej, w postaci księgi kryje się ostra krytyka polskich rodów szlacheckich z ówczesnej epoki, mająca na celu ośmieszenie fałszywej szlachty (samozwańców) i wykazanie jej różnorakich występków. Wyliczono alfabetycznie 2534 nazwisk osób mających bezpodstawnie uchodzić za przynależne do stanu szlacheckiego, poczet ten otwiera Abramowicz były furman z Biecza, zamyka Żyznański były szewc z Chęcin. Z uwagi na bieg historii dzieło Trepki okazało się jednak jednym z ważnych źródeł upamiętniających opisywane rody. Obrazuje stosunki dworskie, mowę potoczną (w tym wyzwiska i popularne wtedy kalambury), cechuje się żywą narracją i humorem. Księga liczy ponad 800 stron. Zawiera przede wszystkim elementy prozy, miniaturowej noweli, opowiadania i zalążki powieści. Autor opisuje zarówno głośne skandale, o których mówiło się w całym kraju, jak i drobne niesnaski domowe. Nekanda Trepka Walerian - urodził się w kalwińskiej rodzinie szlacheckiej herbu Topór, jako syn Hieronima Nekandy-Trepki, dworzanina Stefana Batorego, i Elżbiety Prowanówny, herbu Kolumna. W wieku dojrzałym nawrócił się na katolicyzm. Był właścicielem wsi w Miechowskiem. Swój majątek, niezbyt zresztą duży, w znakomitej części utracił i z tego powodu musiał osiedlić się w Krakowie. Przyczyn swoich nieszczęść upatrywał w nadmiernym bogaceniu się mieszczan i nielegalnym przenikaniu plebejuszy do stanu szlacheckiego. Zajął się tropieniem tego ostatniego zjawiska. Opierał się przede wszystkim na świadectwach ustnych, rzadko na archiwaliach. Informacje zbierał na salach sądowych, targach i sejmikach w Krakowie i Lublinie. Około 2 tysięcy podejrzanych przypadków opisał w dziele zwanym Liber generationis plebeanorum (Księga rodów plebejuszy), bardziej znanym jako Liber chamorum (Księga chamów). Opisał w nim wiele mechanizmów nielegalnego przenikania do stanu szlacheckiego. Miał żonę, z domu Rusiecką.