Tom I - 1977 r. - 360 s. Tom II - 1977 r. - 258 s. Autor w publikacji "przywraca do życia" polskie pieśni pasyjne epoki średniowiecza. Praca prezentuje bogaty materiał merytoryczny, poza tym emanuje uduchowieniem, wzniosłością i pietyzmem. Przeznaczona dla miłośników muzyki dawnej, dyrygentów oraz studentów. W okresie średniowiecza motywy związane ze śmiercią Chrystusa stanowiły, podobnie jak wątki dotyczące Narodzenia Pańskiego, najpopularniejsze tematy liryki religijnej. Rozważanie Męki Pańskiej miało wstrząsnąć sumieniami wiernych, pobudzać ich do głębszej refleksji, aby ostatecznie doprowadzić ich do skruchy i nawrócenia. Próbowano to uzyskać poprzez wierny opis wydarzeń Męki Jezusa, oparty zasadniczo na przekazach ewangelicznych, choć nierzadko ubogacony o dodatkowe detale fabularne; poprzez zwrócenie uwagi na ofiarniczy charakter Krwi Niewinnego Baranka jako zadośćuczynienia za grzechy ludzkie, a także przekonanie wiernych o potrzebie osobistego odpowiedzenia na ten akt miłości oraz podkreślenie współuczestnictwa Bolesnej Matki w Męce Syna. Pasja brewiarzowa Najstarsza polska pieśń pasyjna stanowi przekład popularnych w Europie Godzinek o Męce Pańskiej. Posługując się schematem godzin brewiarzowych, anonimowy autor wplata tu historię Męki w modlitwę Kościoła, przyporządkowując wydarzenia konkretnym porom dnia: modlitwa w ogrodzie (jutrznia), sąd Piłata (pryma), wyrok (tercja), ukrzyżowanie (seksta), śmierć (nona), zdjęcie z krzyża (nieszpory) i złożenie do grobu (nieszpory). Gorliwy chrześcijanin mógł w ten sposób mocniej odczuć dynamikę wydarzeń, a dzięki modlitwie – zagłębić się w ich sens. W okresie Triduum, w niektórych klasztorach wierni uczestniczyli w bardziej rozbudowanej liturgii wzorem dawnych uroczystych celebracji w Ziemi Świętej; czasami towarzyszyły temu udramatyzowane przedstawienia Męki. Większość chrześcijan uczestniczyła w liturgii we własnym kościele parafialnym, rozmyślając o pasyjnych wydarzeniach przez cały okres Wielkiego Postu – śpiewanie zaś pieśni miało im pomóc wejść w odpowiedni nastrój. Pierwszym celem, który stawiali sobie autorzy pieśni pasyjnych była aktywna katecheza. Treść jej sprowadzić można do trzech zasadniczych punktów: plastycznego przedstawienia przebiegu Męki, przekonania wiernych o jej zbawczym znaczeniu oraz wezwania do pokuty. Zapewne, ważnym motywem w zerwaniu z grzechem była pamięć o własnej śmierci i zagrożeniu wiecznym potępieniem, nie jedynym jednak – próbowano przede wszystkim zwrócić uwagę na wartość śmierci Chrystusa.