Pisarz otwiera dostęp do swojej prywatnej wyspy-muzeum, odsłaniając przed nami "zaginione" perły kultury i sztuki. Ta wyspa to rodzinny dom pisarza, w którym pasja kolekcjonerska pozwoliła mu zgromadzić unikatowe malowidła, książki, pamiątki narodowe, wyroby rzemiosła artystycznego, grawiatury, dokumenty, manuskrypty etc. Historia skarbów opisana frapującym, niezwykłym stylem autora podkreślającego, że ta jego wyspa nie jest "rzeczywistością wirtualną". Waldemar Łysiak jest synem inżyniera Stanisława Łysiaka oraz Wiktorii z Kowalewskich. Dwie starsze siostry Łysiaka zginęły w Powstaniu Warszawskim. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Warszawie. W latach 1963–1968 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej i uzyskał tytuł inżyniera architekta ze specjalizacją w zakresie konserwacji zabytków. W latach 1968–1971 pracował w państwowym przedsiębiorstwie Pracownie Konserwacji Zabytków. Następnie studiował historię sztuki na Uniwersytecie Rzymskim w latach 1970–1972 oraz w Międzynarodowym Centrum Studiów nad Ochroną i Konserwacją Zabytków w Rzymie w latach 1970–1973. W 1977 obronił na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej pracę doktorską pt. Doktryna fortyfikacyjna Napoleona pisaną pod kierunkiem profesora Andrzeja Gruszeckiego. Wykładał historię kultury i cywilizacji na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.