Wystarczy przerzucić parę ze 108 kartek księgi, by się zorientować, dlaczego nie mogła się ukazać u nas oficjalnie wcześniej niż w 1989 r. Gdyby na jej temat miał się wypowiedzieć polski albo radziecki cenzor, musiałby stwierdzić, że napisana i narysowana w 1854 r. historia w obrazkach godzi w sojusze PRL, ZSRR i wszystkich pozostałych "demoludów". Poza tym jest wyrazem imperialistycznej i burżuazyjnej propagandy, w szczególnie tendencyjny, klasowy sposób wykrzywia obraz dziejów narodu radzieckiego oraz jego ojców-założycieli. Byłoby w tym nawet sporo prawdy. Czemu "Dziejów Świętej Rusi" nie wydano po 1918 r., w drugim obiegu czy w ostatnim piętnastoleciu? Bo książka ta jest niewygodna, niepoprawna politycznie i rozdrapuje rany, które w ostatnich dwóch dekadach zaczęły się goić. "Dzieje Świętej Rusi" to dużoformatowa księga, która niczym średniowieczna Biblia dla Ubogich przedstawia w setkach małych i dużych rycin historię tytułowej Rusi od czasów zamierzchłych aż po czasy współczesne autorowi, czyli epokę cara Mikołaja I (poł. XIX w.). (Cały tekst: wyborcza.pl/)