Pragnienie znalezienia sensu rzeczy nie daje spokoju bohaterowi powstałej w 1922 roku indyjskiej opowieści Hessego. Siddhartha, potomek rodu braminów, w młodości nie znajduje spełnienia ani w praktykowaniu tradycyjnej kontemplacji, a ni nauce Buddy, którego dane mu jest osobiście poznać. Porzuciwszy rodzinne strony, bohater próbuje zatem trudnić się kupiectwem; ale także powodzenie w interesach, bogactwo i miłość zmysłowa nie dają mu zadowolenia. Dopiero wybierając życie w ubóstwie i blisko natury, Siddhartha nie bez wewnętrznych dramatów dochodzi do głębokiej harmonii ze światem; osiąga mądrość poza wszelką filozofią i religią, mądrość poza słowami. Częsta u Hessego uniwersalna refleksja o bogactwie i sprzecznościach natury ludzkiej, a także plastyczność i klarowność tej klasycznej prozy sprawiają, że Siddhartha pozostaje jedną z najważniejszych i najpoczytniejszych książek tego autora. Hermann Karl Hesse, ps. „Emil Sinclair” (ur. 2 lipca 1877 w Calw, zm. 8 sierpnia 1962 w Montagnoli w kantonie Ticino) – prozaik, poeta i eseista niemiecki o poglądach pacyfistycznych. Okazjonalnie również rysownik i malarz. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1946 r. Z uzasadnienia jury otrzymał ją „za inspirującą twórczość, która w swoim rozwoju ku śmiałości i głębi reprezentuje zarówno klasyczne ideały humanisty, jak i wysokie wartości stylu”, za „szlachetnie podniosłą i różnorodną poezję, która zawsze wyróżniała się świeżością natchnienia i rzadko spotykaną czystością ducha”, a także za „talent epicki i dramatyczny”.