Jeśli istniał człowiek, którego można rzeczywiście określić mianem internacjonalisty, to był nim niewątpliwie Chrystian Georgiewicz Rakowski (1873- 1941), członek biura II i III Międzynarodówki, człowiek, który marzył o stworzeniu kraju międzynarodowego proletariatu. "Genialne dziecko z bogatego domu", Bułgar z urodzenia, Rumun w wyniku splotu okoliczności, Rosjanin z wyboru, frankofil, studiujący w Paryżu i Montpellier, przyjaciel Guesde'a i Jauresa, tak samo jak Plechanowa, Liebknechta i Róży Luksemburg, towarzysz walki ludzi 17 Października (zwłaszcza Lenina i Trockiego), przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych (czyli szef państwa) Ukrainy, wyrafinowany poliglota... Oddał w służbę rewolucji swe rozliczne talenty, umiejętności i pasje: lekarza i prawnika, dziennikarza, mówcy i propagandysty (to on uczynił ze sprawy "Potiomkina" wydarzenie legendarne), historyk (zajmował się Rewolucją Francuska i Komuną, napisał wiele biografii). Jako dowódca wojenny kierował bolszewicką ofensywą w Rumunii w 1918 r. Był pierwszym ambasadorem Rosji Radzieckiej w Paryżu. Budził przyjacielskie uczucia (Trocki) i podziw (Lenin), ale był też obiektem zaciekłej nienawiści. Jak to się stało, że pogrążywszy cały kraj w terrorze Stalin dopuścił do głosu człowieka, który stał się przywódcą lewicowej opozycji? Autorem książki jest Pierre Broue, badacz zajmujący się historią rewolucyjnej Rosji i mający w swoim dorobku liczne publikacje na ten temat: "Partia bolszewicka" (1963), "Procesy moskiewskie" (1965), "Zabójstwo Trockiego" (1980), "Trocki" (1988), "Stalin i rewolucja" (1993). Książkę o Rakowskim napisał dzięki otwarciu archiwów byłego ZSRR.