Nansen Fridtjöf (1861-1930), norweski oceanograf i badacz polarny, międzynarodowy działacz społeczny. Od 1897 profesor uniwersytetu w Christianii (Oslo), członek Petersburskiej Akademii Nauk od 1898, potem AN ZSRR. Twórca centralnego laboratorium oceanografii w Christianii (1902). Współtwórca i członek Międzynarodowej Rady Badania Mórz w Kopenhadze. Stał się sławny po przejściu Grenlandii w latach 1888-1889 (wspólnie z Norwegiem O. Sverdrupem). W 1893 zorganizował ekspedycję na statku Fram (specjalnie skonstruowanym na potrzeby wyprawy), aby dowieść prawdziwości swojej teorii o morskim prądzie polarnym, płynącym w kierunku wschodnich wybrzeży Grenlandii. Statek został uwięziony w krze lodowej i dryfował przez rok na północ, a potem (jak przewidywał Nansen) zaczął dryfować na zachód. Wówczas Nansen wraz z F.H. Johansonem skierowali się na saniach w kierunku bieguna północnego i dotarli do 86 równoleżnika, a następnie zawrócili na Ziemię Franciszka Józefa i dalej ku północnej Norwegii, gdzie wkrótce przypłynął Fram. Cała podróż trwała 3 lata, a Fram dryfował dookoła bieguna, zgodnie z przypuszczeniami Nansena. W latach 1900 i 1910-1914 zorganizował wyprawy na północny Ocean Atlantycki, w głąb Syberii i na Daleki Wschód. Od 1920 był pierwszym Wysokim Komisarzem Ligi Narodów do Spraw Uchodźców. W 1922 otrzymał pokojową Nagrodę Nobla za umożliwienie i zorganizowanie repatriacji jeńców po I wojnie światowej. Był przewodniczącym delegacji norweskiej w Lidze Narodów i negocjował z Rosjanami umowy o repatriację ok. 500 tys. żołnierzy z armii niemieckiej i austro-węgierskiej. Z jego inicjatywy przyjęto w 1922 porozumienie o wydawaniu przesiedleńcom wojennym specjalnych dowodów tożsamości, tzw. paszportów Nansena. 1931 w Genewie powstało Międzynarodowe Biuro dla Uchodźców im. Nansena. Opublikował Fram over Polhavet (Farthest North) (1897, wydanie polskie pt.:** Wśród nocy i lodów, 1898)**, Podróż do Bieguna Północnego (1896, wydanie polskie 1898), Eskimowie, ich kraj, życie i obyczaje (1891, wydanie polskie 1907).