"Mój ojciec Fidel" to zbliżenie wszechobecnego w niej kubańskiego przywódcy, widzianego krytycznym okiem zaniedbywanej córki, a jednocześnie obraz ponurej rzeczywistości bardzo swoistego na Kubie reżimu komunistycznego. To historia kobiety, która po zażartej walce o własne "ja" wyzwala się spod władzy ojca - despoty. Fidel Alejandro Castro Ruz (ur. 13 sierpnia 1926 w Biránie) – kubański rewolucjonista, polityk i adwokat. Przywódca rewolucji kubańskiej. Faktyczny przywódca Kuby w latach 1959–2008. W 1959 roku objął stanowisko premiera a w 1965 sekretarza rządzącej Komunistycznej Partii Kuby. W 1976 roku w wyniku reorganizacji rządu utracił urząd premiera i objął przewodnictwo w Radzie Państwa. W latach 1979–83 przewodniczący Ruchu państw niezaangażowanych. W 2006 roku przekazał władzę młodszemu bratu Raúl. W 2008 roku zrezygnował z najważniejszych stanowisk państwowych ze względu na zły stan zdrowia Jako faktyczny przywódca kraju przeprowadził reformę rolną, nacjonalizację obcego kapitału (zwłaszcza amerykańskiego) co przyczyniło się do zerwania relacji dyplomatycznych ze Stanami Zjednoczonymi. Od tamtego czasu Kuba zacieśniła relacje ze Związkiem Radzieckim od którego otrzymała pomoc gospodarczą i wojskową. Po inwazji w Zatoce Świń z 1961 roku, proklamował socjalistyczny charakter rewolucji i odwołał się do marksizmu-leninizmu. Prowadził politykę „eksportu rewolucji“, realizowaną między innymi poprzez ekspedycje kubańskich jednostek wojskowych do między innymi Angoli, Etiopii i Zairu. Po chwilowej liberalizacji polityki gospodarczej w połowie lat 70. i kryzysie społeczno-politycznym w 1981 nastąpiło ponowne zaostrzenie kursu w polityce wewnętrznej. Pod koniec lat 90. ponownie przeprowadził pewną liberalizację życia na wyspie. W 2006 roku zrezygnował z władzy, a w 2008 roku ustąpił ze stanowiska przewodniczącego Rady Państwa.