* Polskie znaki pocztowe t. I 291 s. * Polskie znaki pocztowe t. II 651 s. * Polskie znaki pocztowe t. III 1077 s. * Polskie znaki pocztowe t. IV 1570 s. Profesor Antoni Łaszkiewicz urodził się 20 września 1904 r. na Kaukazie w Zakatałach, jako syn Franciszka Łaszkiewicza, pracującego w sądzie, i Marii Łaszkiewiczowej, z domu Klipunowskiej. Dzieciństwo i lata młodzieńcze spędził w Gruzji w miejscowości Gori, a później w Żytomierzu na Wołyniu. Od 1920 r. wraz z matką mieszka w Warszawie, gdzie po zdanej maturze rozpoczyna studia krystalografii, mineralogii i petrografii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Zarabia na utrzymanie swoje i matki korepetycjami i dorywczą pracą. W roku 1923 Antoni Łaszkiewicz podejmuje pracę w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego początkowo jako demonstrator, następnie jako młodszy asystent. Od r. 1925 jest również asystentem w Zakładzie Mineralogii i Petrografii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w latach 1926-1928 wykładał mineralogię na kursach prowizorskich dla farmaceutów. Studia ukończył 1 lutego 1929 r. w stopniu doktora filozofii na podstawie rozprawy „Studia mineralogiczne”, po czym podjął pracę na Wszechnicy Jagiellońskiej pod kierownictwem prof. Stefana Kreutza.