Literatura, nauki, sztuki piękne, sprawy społeczne i ekonomiczne, kroniki miejscowe i zagraniczne, krytyczny i bibliograficzny przegląd piśmiennictwa. "Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi" – miesięcznik literacko-naukowy ukazujący się w Warszawie w latach 1841-1914, przez cały czas swego istnienia utrzymujący wysoki poziom i cieszący się dużym zainteresowaniem czytelników. Redaktorami byli m.in. Antoni Szabrański (1841-42), Kazimierz Władysław Wóycicki (1843-1844 i 1850-1879), Józef Kazimierz Plebański (1880-1890), Józef Weyssenhoff (1891-1896) i Adam Krasiński (1901-1909). Początkowo pismo liberalne, Biblioteka reprezentowała w czasach pozytywizmu kierunek bardziej konserwatywny. Do współpracowników czasopisma należeli m.in. Aleksander Brückner, Władysław Bogusławski, Piotr Chmielowski, Tadeusz Korzon, Edmund Chojecki, Henryk Struve, Konstanty Górski. Szczególnie ważną rolę w krzewieniu oświaty Biblioteka odegrała za czasów Wóycickiego, gdy wiele instytucji naukowych uległo likwidacji na rozkaz władz carskich. Do roku 1876 stanowiła jedyny periodyk ogólnonaukowy. Zeszyt 613 - styczeń 1892 Zeszyt 614 - luty 1892 Zeszyt 615 - marzec 1892 Zeszyt 616 - kwiecień 1892 Zeszyt 617 - maj 1892 Numeracja ciągła w obrębie roku.