Gustaw Daniłowski, właściwie August Daniłowski ps. lit. Władysław Orwid (ur. 1871 w Cywińsku w guberni kazańskiej, zm. 21 października 1927 w Warszawie) – polski pisarz, publicysta, działacz socjalistyczny i niepodległościowy. Od 1895 r. członek Polskiej Partii Socjalistycznej. Wraz ze Stefanem Żeromskim organizował stowarzyszenie oświatowe „Światło” i Uniwersytet Ludowy. Brał udział w rewolucji 1905 r. Był członkiem Zarządu utworzonego w 1906 roku w Królestwie Kongresowym Towarzystwa Kultury Polskiej. Aresztowany 16 grudnia 1906 r. w Warszawie na konferencji PPS – Frakcji Rewolucyjnej. Zwolniony po kilku miesiącach, wyjechał do Krakowa. Tam rozpoczął aktywną działalność literacką i publicystyczną (publikował m.in. artykuły w czasopiśmie Witeź). Działał w Związku Walki Czynnej oraz Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych jako przedstawiciel PPS – Frakcji Rewolucyjnej. Po wybuchu wojny wstąpił do I Brygady Legionów. W lipcu 1916 r. został wybrany w Warszawie radnym z listy PPS. Po odzyskaniu niepodległości od grudnia 1918 r. do grudnia 1922 r. był urzędnikiem do specjalnych poruczeń przy Naczelniku Państwa Józefie Piłsudskim. Po uchwale Rady Naczelnej PPS w maju 1927 r. krytykującej Józefa Piłsudskiego wystąpił z PPS. Pośmiertnie w 1931 r. odznaczony Krzyżem Niepodległości.