Waśkowski Antoni (1885-1966), poeta, dramatopisarz, malarz. Brat cioteczny S. Wyspiańskiego, pozostawał pod wpływem jego twórczości. W latach 1908-1939 współpracował z dziennikiem Głos Narodu, m.in. jako krytyk literacki. Autor wierszy, poematów i rapsodów historycznych zebranych w Poezjach (tom 1-5, 1920-1932), a także dramatów opartych na wątkach legendarnych i historycznych, np.: Lel i Polel (1910), Makryna (1929), Gwiazda Wawelu (1934). Wspomnienia Znajomi z tamtych czasów. Literaci, malarze, aktorzy 1892-1939 (1956) oraz powieści wspomnieniowe z życia młodopolskiej cyganerii: Błędne drogi (1918), Gwiazdy spadające (1922), Z moich wspomnień o Stanisławie Wyspiańskim (1934), Kraków w twórczości Wyspiańskiego (1957). Stanisław Mateusz Ignacy Wyspiański (ur. 15 stycznia 1869 w Krakowie, zm. 28 listopada 1907 tamże) – polski dramaturg, poeta, malarz, grafik, architekt, projektant mebli. Jako pisarz związany z dramatem symbolicznym. Tworzył w epoce Młodej Polski. Bywa nazywany czwartym wieszczem polskim. Dorobek artystyczny Wyspiańskiego jest bardzo szeroki i obejmuje dzieła różnego typu: malarstwo (rysunki, szkicowniki, obrazy olejne, pastele) przedstawiające widoki Krakowa, portrety i autoportrety, rośliny, projekty witraży i malowideł, ilustracje; grafika; projekty mebli i wnętrz; architektoniczny projekt zabudowy Wawelu; dramaty, wiersze i inne.