Friedrich Arnold Brockhaus (1772-1823) rozpoczął swą działalność jako wydawca w roku 1805 w Amsterdamie. 1808 nabył na Targach Książki w Lipsku niepełne wydanie leksykonu »Conversationslexikon mit vorzüglicher Rücksicht auf die gegenwärtigen Zeiten«, którego autorami byli Renatus Gotthelf Löbel i Christian Wilhelm Franke, następnie wydał do tego dwa tomy uzupełniające. Drugi nakład w 10 tomach, wydany w latach 1812-1820, okazał się sukcesem i stał się podstawą dla obecnie wydawanego 20. wydania Encyklopedii Brockhausa Brockhaus Enzyklopädie. 1811 Brockhaus przeniósł swe wydawnictwo do miejscowości Altenburg w Turyngii, Niemcy. 1817-1818 przeniesiono wydawnictwo do Lipska, gdzie Brockhaus także prowadził własną drukarnię. W Lipsku, określanym jako miasto książki, ukazały się dalsze nakłady leksykonu, następnie dzieła z dziedziny historii, literatury (F. Rückert: die Memoiren Casanovas i inne), filozofii (A. Schopenhauer), dziennik »Leipziger Allgemeine Zeitung«, J.P. Eckermanna »Gespräche mit Goethe«. Program wydawniczy został następnie rozszerzony o pozycje popularnonaukowe i podróżnicze (F. Nansen, S. Hedin). Jednak głównym polem działalności były zawsze leksykony i encyklopedie. W latach 1860-94 ukazywała się "Biblioteka Pisarzy Polskich", wydrukowano m.in. pierwszy zbiór pism C. K. Norwida. Po 1945 główna siedziba wydawnictwa w Lipsku została wywłaszczona, a wydawnictwo F. A. Brockhaus-Verlag kontynuowało działalność w Wiesbaden pod firmą F.A. Brockhaus. Instytut Bibliograficzny 1826-1984 Joseph Meyer (1796-1856) założył w roku 1826 Bibliographisches Institut w Gocie jako księgarnię wydawniczą, przeniesioną następnie do Hildburghausen i ostatecznie ulokowaną 1874 w Lipsku. Wartościowe wydawnictwa literatury klasycznej oraz nowe metody reklamy i sprzedaży umożliwiły Meyerowi rozszerzenie kręgu kupujących i czytelników. Obok 52-tomowego leksykonu „Großer Conversations-Lexicon für die gebildeten Stände« (1840-1855) ukazały się dalsze wydania seryjne, jak „Meyers Universum”, „Meyers Reiseführer”, „Meyers Atlanten” oraz „Brehms Tierleben”. Wydany tamże w roku 1880 przez Konrada Duden słownik ortograficzny Orthographisches Wörterbuch stał się podstawą dla jednolitej ortografii języka niemieckiego.